Een oud gezegde stelt dat ‘lachen herkennen is’ en hoewel het absoluut geen vereiste is, zullen juist verstokte Star Trek-fans het hardst schateren om de capriolen van de bemanning van de NSEA Protector, het sterk op de Enterprise gelijkende schip waar het in de fantastische ruimteparodie GALAXY QUEST allemaal om draait.
Zoals het een goede parodie betaamt laat de film van Dean Parisot, voorheen vooral regisseur van tv-series en korte films, het mikpunt van zijn spot, de oude serie en zijn fans, volledig in hun waarde. Vanaf de eerste scène kan je GALAXY QUEST niet anders ervaren dan met een grote grijns op je gezicht. De beelden van de speciaal voor de gelegenheid bedachte sciencefictionserie Galaxy Quest, waar de film mee opent, geven perfect de nostalgie van de oorspronkelijke Star Trek-serie weer, met z’n bordkartonnen decors, z’n slappe verhalen, z’n ongeloofwaardige plotwendingen en z’n eikenhouten acteerwerk.
Net als Star Trek werd ook Galaxy Quest na vier jaar stopgezet, en net als William Shatner en Leonard Nimoy zouden de acteurs van Galaxy Quest voor de rest van hun leven met hun personages worden geassocieerd. Twintig jaar na dato komen ze nog steeds in vol ornaat opdraven om winkels te openen of conventies bij te wonen waar geflipte, volledig geüniformeerde fans hen de meest gedetailleerde vragen over de serie van weleer voorschotelen.
De kop die voormalig Shakespeare-acteur Alexander Dane, alias Dr. Lazarus (Rickman), trekt wanneer hij de plaatselijke meubelgigant moet openen, is onvergetelijk. ‘By the Hammer of Thor, what a savings’, lispelt de half mens-half reptiel Lazarus met een gezicht dat boekdelen spreekt: dit nooit meer. Helaas voor hem heeft het noodlot anders gepland. Net wanneer zelfs de altijd goed geluimde Jason Nesmith (Allen), die de gezagvoerder van de NSEA Protector speelde, de moed in de schoenen zinkt over zijn bestaan als vleesgeworden ikoon, wordt hij aangesproken door een stel labiele aliens, de Thermians. Ze zijn naar aarde gekomen om de helden uit Galaxy Quest te hulp te roepen in hun strijd tegen de laaghartige Rot’har, die het voortbestaan van hun planeet bedreigen.
Voor de acteurs weten wat hen overkomt, zitten zij achter het besturingspaneel van een echt ruimteschip en kunnen niet anders dan hun motto ‘Never Give Up, Never Surrender!’ in de praktijk brengen: ze moeten de rollen die normaal voor hen werden geschreven nu zelf naar eigen vermogen zien in te vullen. Tech Sergeant Chen (Shalhoub), die nog geen band kan plakken, moet opeens een turbogenerator oplappen, navigator Tommy Webber (Mitchell) moet ècht een spaceship uit een ruimtedok loodsen en de enige vrouw op het schip, de blonde Communications Officer Lt. Madison (Weaver), doet wat ze in de serie ook altijd deed: alles wat de computer zegt herhalen. ‘Will you stop doing that?’ gromt Dr. Lazarus venijnig. ‘This is my one job on the show and that’s what I’ll do!’ roept ze even gepikeerd terug.
In tegenstelling tot de meeste parodieën weet de film in de anderhalf uur die na dit moment volgen het tempo en de hoge grapdichtheid uitstekend vast te houden. Dat de crew de blauwe, kannibalistische demonenkinderen, het meedogenloze rotsmonster en last but not least de onbarmhartige Rot’har uiteindelijk wel verslaan, zal niemand verbazen, maar toch weten auteurs David Howard en Robert Gordon (die momenteel bezig zijn aan de langverwachte MEN IN BLACK-sequel) nog te verrassen met een plottechnisch gezien even doordachte als aannemelijke finale.
Het grootste pre van GALAXY QUEST is echter dat hij zichzelf serieus genoeg heeft genomen om er opvallend goed uit te zien. Met het budget van 45 miljoen dollar werd niet alleen een puik team van acteurs geronseld, maar konden ook Oscarwinnaars Stan Winston en Industrial Light and Magic worden ingehuurd om alle scènes die zich in het heelal afspelen er overtuigend realistisch uit te laten zien. Dat GALAXY QUEST er eerder dit jaar op de Festivals van de Fantastische Films van zowel Brussel als Amsterdam met de publieksprijs vandoor ging mag dan misschien opmerkelijk worden genoemd, maar is beslist verdiend.
Copyright Robbert Blokland. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #45, mei/juni 2000.
