Aanvankelijk zou DEEP RISING uitsluitend te zien zijn in de All-Night Horror Show maar na een succesvolle lancering tijdens het Weekend of Terror en positieve geluiden uit de hoek van de pers, besloot de distributeur alsnog tot een middelgrote (15 kopieën) release over te gaan. Terecht, want de film mag inhoudelijk zonder blikken of blozen op de ALIEN-serie parasiteren, scenarist/regisseur Sommers legt genoeg vernuft en schwung aan de dag om de overbekende netelige situaties op spanning te houden.
Williams speelt Finnegan, de bonkige kapitein van een motorboot die met een groep zwaar bewapende criminelen op weg is naar een soort Bermuda-driehoek in de Zuid-Chinese Zee. Dat zijn passagiers weinig goeds in de zin hebben is Finnegan en zijn tweekoppige crew wel duidelijk, maar met een motto als ‘When the cash is there, we don’t care’ kun je niet al te kieskeurig zijn. Het doelwit van de criminelen is het kolossale luxe cruiseschip Argonautica dat uitgerekend in dit gevaarlijke gebied zijn ‘maiden voyage’ maakt. Aan boord bevinden zich de rijken der aarde, wat inhoudt dat in de kluizen de sieraden en stapels geld hoog liggen opgetast.
Het DIE HARD-achtige uitgangspunt krijgt een verrassende wending wanneer op de radar van de Argonautica een reusachtig object verschijnt dat vanaf de zeebodem in razende vaart op de kiel aanstormt. Wanneer Finnegan en zijn gezelschap even later aan boord van het schip gaan, treffen ze er dan ook slechts bloedplassen en versplinterd meubilair aan. Van de opvarenden zelf ontbreekt ieder spoor. Nadat dievegge Famke Janssen en de kapitein en eigenaar van het schip zich bij het gezelschap hebben gevoegd, volgt een voorspelbare tocht door eindeloze gangen, door Sommers gedoseerd van suspense voorzien. Eerst is er een dreigend gebonk vanachter de plaatstalen wanden en plafonds, vervolgens moet het metaal zelf het ontgelden en tenslotte verschijnen de eerste, van kaken voorziene tentakels van een zeemonster ter grootte van Godzilla. Dan kan ook de onvermijdelijke, bloederige afvalrace onder de personages beginnen.
De naargeestigheid van de ALIEN-serie is in DEEP RISING ver te zoeken. Regelmatig last Sommers een relativerende dialoog in of een quasi-flegmatieke tekst als ‘I don’t want to sound pussy, but this shit is starting to freak me out.’ Williams’ regelmatig herhaalde stopwoordje ‘Now what!’ begint snel te vermoeien, maar de met een stem als een piepend scharnier behepte O’Connor maakt van de morsige, verongelijkte mecanicien Pantucci een mooi komisch nummer. En Famke Janssen bewijst na GOLDENEYE ten tweede male prima uit de voeten te kunnen met brutale meiden met lef.
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #36, juli/augustus 1998.
