Dit jaar zagen we Chucky, Pennywise, de Xenomorph en Jigsaw al terugkeren. Dan kan onze favoriete Texaanse kannibaal met kettingzaag natuurlijk niet achterblijven.
Leatherface mag dan het aan elkaar genaaide gezicht van de TEXAS CHAIN SAW MASSACRE franchise zijn, de zwaarlijvige moordenaar speelt telkens tweede viool als kleurrijke types als Chop Top (Bill Moseley), Sherrif Hoyt (R. Lee Ermey) of zelfs Vilmer (Matthew McConaughey) op het toneel verschijnen. Zelfs als de film LEATHERFACE heet, zoals de derde film van Jeff Burr uit 1990, heeft de psychopaat met kettingzaag slechts een bijrol. Inmiddels – ruim veertig jaar na het origineel – is er opnieuw een film die LEATHERFACE heet, ditmaal een oorsprongsverhaal. Dat gegeven is niet nieuw in de filmserie – in 2006 maakte men een prequel op de remake uit 2003 – maar nog nooit is Leatherface echt naar voren geschoven als hoofdpersoon. In de nieuwe LEATHERFACE zien we de kannibaal uit Texas in zijn tienerjaren en lijkt men hem eindelijk een podium voor zichzelf te geven.
Qua continuïteit is LEATHERFACE van de Franse regisseurs Alexandre Bustillo en Julien Maurey (À L’INTÉRIEUR, 2007) een prequel op het origineel en TEXAS CHAINSAW 3D (John Luessenhop), een film die vier jaar geleden alle sequels negeerde. De openingsscène is typisch TEXAS CHAIN SAW: een stel smerige heikneuters zit aan de eettafel in hun boerderij met een zwetend, vastgebonden slachtoffer aan het hoofdeinde. Deze familie Sawyer – met aan het hoofd moederfiguur Verna (Lily Taylor) – is verantwoordelijk voor de dood van de dochter van politieagent Hal Hartman (Stephen Dorff). Hij haalt vervolgens het gezin uit elkaar en plaatst Jed, die zal opgroeien als Leatherface, in een gesticht. Als daar een rel ontstaat, weet een stel jongeren – waaronder Jed – te ontsnappen. Ze worden vervolgens opgejaagd door een pisnijdige Hartman, terwijl Verna met smart wacht tot haar zoon weer thuiskomt.
LEATHERFACE begint dan wel typerend voor de franchise, maar na de openingsscène gaat de film alle kanten op. Eerst verblijven we even in een psychiatrische kliniek, waar de jonge zuster Lizzy ontdekt dat een cartooneske kwaadaardige dokter zijn patiënten nogal eigenaardig behandelt. Vervolgens verandert de film in NATURAL BORN KILLERS (Oliver Stone, 1994) met een psychopathisch stel dat graag sekst met rottende lijken. En ondertussen wordt – net als in TEXAS CHAINSAW 3D – de plot van THE DEVIL’S REJECTS (Rob Zombie, 2004) gerecycled met ditmaal Stephen Dorff in de rol van William Fosythe als wraaklustige redneckjager. En Leatherface? Die mag weer genoegen nemen met een bijrolletje, ondanks dat ook deze film zijn naam draagt, we komen wederom amper iets over hem te weten. Dit komt vooral omdat Bustillo en Maurey ons koste wat kost willen verrassen en toegegeven, ze hebben zowaar een vrij effectieve twist in petto. Maar een geinige wending levert nog geen ijzersterke horror op.
LEATHERFACE is in de meeste facetten niets meer dan een matige horrorfilm. Het script hopt – zowel qua locaties als qua toon – heen en weer en lijkt niet goed te weten wat het nu wil zijn, maar een TEXAS CHAIN SAW MASSACRE is het niet. In het rommelige script is geen solide spanningsboog te vinden en ook de personages zijn allesbehalve memorabel, laat staan dat er een Chop Top of Sheriff Hoyt tussen zit. Desondanks is deze prequel niet zo frustrerend en knullig als zijn voorganger TEXAS CHAINSAW 3D, die werkelijk alle vormen van logica overboord gooide. Maar waar men TEXAS CHAIN SAW MASSACRE van Tobe Hooper over vijftig jaar nog zal herinneren, deze LEATHERFACE is iedereen waarschijnlijk over een paar maanden al vergeten. En dan is het wachten op de volgende reboot, die deze film weer compleet negeert.
Distributeur: Dutch FilmWorks, NL 2 november 2017. Copyright Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd 2 november 2017.
