Twee totaal verschillend films deze week: een Amerikaanse sciencefictionfilm met veel testosteron en een Nederlands mysterie met horrorelementen.
RIDDICK (Dutch Filmworks, 14 januari) is de derde bioscoopfilm over de gelijknamige ruimtecrimineel met night vision. De eerste, PITCH BLACK (2000) was een bescheiden succes. De tweede, CHRONICLES OF RIDDICK (2004), flopte genadeloos. “David Twohy en Vin Diesel bevonden zich dus in min of meer dezelfde omstandigheden als Riddick aan het begin van dit derde deel: terug bij af”, schreef recensent Barend de Voogd. Met RIDDICK keerde Twohy terug naar het uitgangspunt van de eerste film; één locatie, een verlaten planeet. Riddick wordt voor dood achtergelaten op de ongastvrije rots. Nadat hij de plaatselijke predatoren heeft laten zien wie de baas is, lokt Riddick een groepje premiejagers naar de planeet. “This isn’t him calling for help (…) It’s him calling a taxi. Leuk idee, maar helaas is er ook een groep volkomen oninteressante personages met lachwekkende dialogen meegelift.” Voor wie geen problemen heeft met machogedoe, is RIDDICK desondanks best onderhoudend, aldus Barend. Zijn volledige recensie lees je hier.
Enthousiaster was Barend over BORGMAN (Cinéart, 13 januari), de achtste film van Alex van Warmerdam. Wanneer een dakloze man, Camiel Borgman, aanbelt bij de villa van Richard en Marina is dat het begin van een reeks bizarre gebeurtenissen. Borgman dringt binnen in het ogenschijnlijke perfecte leventje van het rijke gezin en hij is niet alleen. Zijn handlangers wachten ongeduldig buiten tot het tijd is. “Het is […] twijfelachtig of je dit wel een horrorfilm mag noemen. Maar inhoudelijk begeeft Van Warmerdam zich overduidelijk op het terrein van de fantastiek: de nachtmerries, de verborgen angsten en verlangens en de grens tussen goed en kwaad.” BORGMAN werd vorig jaar geselecteerd voor de competitie in Cannes. De film won geen prijs maar dat mocht de pret niet drukken, want meedoen was in dit geval serieus belangrijker dan winnen. De vorige Nederlandse film die deze eer te beurt viel was namelijk MARIKEN VAN NIEUMEGHEN van Jos Stelling in 1975. “BORGMAN bewijst opnieuw dat van Warmerdam één van Nederlands meest fantasievolle en creatieve cineasten is.”
