TGIF | Nu we voorlopig nog niet fysiek mogen reizen, blijven we dat nog wel even virtueel doen – en gelukkig valt er op dat gebied nog genoeg te beleven.
Op 15 maart worden de Oscarnominaties bekend gemaakt en hopelijk komt er meer erkenning voor de kostuums in superheldenfilms. Die producties scoren meer voor techniek en make-up, maar op elke ‘Con’ kun je zien hoeveel impact de kleding heeft. De Oscar voor Beste Lange Animatiefilm bestaat bijna twintig jaar maar, zegt weinig over het respect dat het medium van de kiezers krijgt, omdat die wappies nog steeds denken dat ‘tekenfilm’ iets voor kinderen is. Een film die zeker Oscarkansen zal krijgen, is David Finchers passieproject MANK, waar hij niet over uitgesproken raakt. Ondertussen raken wij niet uitgepraat over WANDAVISION en Kathryn Hahn, als de nieuwsgierige buurvrouw Agnes, die daarvoor hopelijk eindelijk de erkenning krijgt die ze al jaren verdient. En om bij coole series te blijven: in HANNIBAL geeft Hannibal Lecter (nieuwe) betekenis aan menselijke lichamen en dat gegeven van een lijf vernietigen en/of tot iets nieuws maken, blijkt vooral in transgendergemeenschap te resoneren. Films kunnen ook een nieuwe betekenis krijgen, zoals MOMMIE DEAREST: Sontags boek Notes on Camp wordt erbij gehaald om te laten zien wat die film betekende voor Faye Dunaways carrière, Joan Crawfords imago en drag queens in het algemeen.
Soms kan een heel oeuvre een nieuwe betekenis krijgen, zoals dat van Joss Whedon. Door BUFFY THE VAMPIRE SLAYER stond hij bekend als feminist, maar die reputatie is nu aan flarden en het is tijd voor een her-evaluatie van zijn werk en karakter. Gina Carano verzorgde haar eigen her-ijking door ‘trumpiaans’ los te gaan en haar ontslag van THE MANDALORIAN te wijten aan Disneys antipathie tegen conservatieven. De reden is eerder de sympathie voor de eigen winstcijfers. Vroeger bepaalde een studio zelf het imago van een ster; Theda Bara kreeg een geheel nieuwe identiteit en uiterlijk, waarmee ze een mode-icoon voor de goths werd. David Bowie had geen hulp nodig om zijn imago te bepalen maar was daardoor teveel een buitenbeentje om de verdiende erkenning te krijgen voor zijn sterke hoofdrol in THE MAN WHO FELL TO EARTH. Een andere notoire rebel, Val Kilmer, is vooral bekend van zijn werk in de drama- en actiehoek, maar heeft een aantal intrigerende rollen in genrefilms gespeeld. Collega-probleemgeval Gary Busey belandde na zijn hoogtijdagen in talloze B-films en reality-tv, maar waar is hij nu?
Uit het oog betekent niet uit het hart, en uit het leven betekent niet uit productie. Zo komt er een ‘nieuwe’ George A. Romero-film: het verloren gewaande THE AMUSEMENT PARK. Een andere film waar we naar uit kunnen kijken, is DISTRICT 10, het langverwachte vervolg op DISTRICT 9. Regisseur Neill Blomkamp is eindelijk begonnen het scenario in elkaar te draaien. Er wordt ook hard gewerkt aan de Amazon-serie THE LORD OF THE RINGS die zich (ver voor de boeken) afspeelt in een tijd die door Tolkien vooral in voetnoten wordt beschreven. We weten wel al iets meer over Mark Millars nieuwe superheldenserie JUPITER’S LEGACY die in mei op Netflix verschijnt: het is een soort THE INCREDIBLES, waarbij de kids een verschrikking zijn geworden. Als alles een beetje meewerkt, zijn er dit jaar naast series ook veel films om naar uit te kijken, zoals Denis Villeneuve’s DUNE en George Millers THREE THOUSAND YEARS OF LONGING. Een film die je nu al kunt zien – als je snel bent – is AUDIO GUIDE. Die staat tot en met woensdag 10 maart online als onderdeel van een reeks korte films van aanstormende makers uit Sydney.
Hollywood heeft zich weer gestort op het idee dat we in een simulatie leven, zoals we al eerder tegenkwamen in series als UPLOAD, WESTWORLD en WANDAVISION. Hollywood blijft ook videogames verfilmen, al lijkt het nooit iets redelijks op te leveren, dus de makers mogen vertellen waarom dat zo lastig is. Een goede vechtscène in elkaar zetten, blijkt minder ingewikkeld; de beste zijn gestructureerd volgens Chinese vertelprincipes en keurig in vier stukken te verdelen. Als een soort ‘second opinion’ kun je ook kijken naar de actiescènes van MISSION: IMPOSSIBLE, die bestaan uit vijf stukken. Andere manieren hoeven niet beter of slechter te zijn. Van The Shining is zowel een film als een miniserie gemaakt en die hebben allebei hun merites. Of kijk naar Godzilla: die heeft ook al veel gedaanteverwisselingen gehad, en we zijn benieuwd wat het wordt in GODZILLA VS. KONG. Een coole film die we helaas nooit te zien zullen krijgen, is David Lynch’ mangaverfilming van DOMU. Als pleister op de wonde kun je zijn kenmerkende bevreemding ondergaan door films te kijken die in het afgelopen jaar een nieuwe betekenis hebben gekregen, zoals JAWS.
Over die stomme lockdown gesproken: nu er zo veel bioscopen gesloten zijn, is het tijd ze te huldigen middels een lijst van de mooiste ter wereld. Met (spoiler alert) op de eerste plaats het Tuschinski Theater! Mensen die nu graag virtueel in het buitenland verblijven, krijgen een rondleiding langs een aantal onvergetelijke filmlocaties in Japan. De Japanse film overleefde ooit de concurrentie van televisie met de populaire genres pinku eiga en ero guro. Dat laatste vormde een blauwdruk voor cultfilms als HOUSE OF 1000 CORPSES, ICHI THE KILLER en HOSTEL. Omdat de westerse blik zich blijft richten op de oudere Japanse regisseurs, gebruikt de nieuwe generatie een subgenre om van zich te laten horen. De nieuwe generatie in Mexico gebruikt hun films om het beeld van hun land opnieuw vorm te geven – en dat wordt niet bepaald door misdaad en geweld. Het is fijn om te weten dat ook in deze nare tijden mooie dingen ontstaan. Een laatste voorbeeld is de nieuwe documentaire MIKE MIGNOLA: DRAWING MONSTERS, waarin onder andere Neil Gaiman en Guillermo del Toro vertellen waarom die HELLBOY-bedenker zo’n toffe peer is.
Prettig weekend!
