TGIF | Wie de genrefilm(-besprekingen) liefst geheel vrij van politiek ziet, slaat deze editie van TGIF maar even over, want we kunnen er weer eens onmogelijk omheen.
Afgelopen week was Internationale Vrouwendag (8 maart), volgende week zijn de Nederlandse verkiezingen. In het kader van eerstgenoemde dag deed dit artikel weer de ronde, over het feit dat horror het enige genre is waarin vrouwen even vaak aan het woord komen als mannen. Het was gisteren trouwens een jaar geleden dat Harvey Weinstein veroordeeld werd wegens verkrachting. Wat zijn de gevolgen van de Weinsteinaffaire geweest voor de #MetToo-beweging? Over misogynie en monsterlijke mannen gesproken, Nyx Fear heeft een verrassend feministische analyse van THE GREASY STRANGLER. Wat betreft de verkiezingen: zij die hun partijkeuze laten afhangen van de vraag in hoeverre onze politici een vruchtbare toekomst voor de Nederlandse film- en televisiewereld voor zich zien, doen er goed aan dit stuk van De Filmkrant te lezen.
Er wordt weer eens cancel culture geroepen, ditmaal omdat Disney+ (waarmee het trouwens zorgwekkend goed gaat) enkele oudere films niet alleen van een waarschuwing heeft voorzien wegens racistische karikaturen, maar deze titels tevens geblokkeerd heeft voor kijkers wier profiel op ‘Kids’ ingesteld staat. Dat was overigens al langer het geval, maar is pas net ontdekt door Fox News. Vroeger schreeuwden ze daar moord en brand om seks en geweld op televisie en moesten de kinderen toch in hemelsnaam beschermd worden tegen de invloed van rappers en rocksterren. Maar wanneer het de onfrisse ideeën van ome Walt over de zwarte of inheemse bevolking van Amerika betreft, ligt dat toch even anders. Ik vind het een prima oplossing van Disney, zo’n waarschuwing en leeftijdsgrens, zoals we die ook in Nederland al jaren kennen voor veel minder schadelijke inhoud (de Kijkwijzer heeft nota bene een icoontje voor ‘grof taalgebruik’). Het is zeker te verkiezen boven de zelfcensuur, zoals Disney die al decennialang toepast op hun schaamtefilm SONG OF THE SOUTH uit 1946, nog steeds nergens legaal verkrijgbaar. Terwijl die historisch toch relevanter is dan bijvoorbeeld ALADDIN AND THE PRINCE OF THIEVES (waarover afgelopen week desalniettemin best lovend werd geschreven op Slashfilm).
De popularisering van de genrefilm gaat gepaard met explietere politiek. Producent Martin Moszkowicz heeft het over ‘socially responsible messages’, die volgens hem geen belerende toevoeging hoeven te zijn, maar in het beste geval deel uitmaken van de amusementswaarde. Ik denk dan aan GODZILLA en SHIN GOZILLA, waarover hier een mooi stuk staat. Of de visie op Amerika van Jeremy Saulnier (BLUE RUIN, GREEN ROOM, HOLD THE DARK), wiens werk hier uitgebreid geanalyseerd wordt. Ook INVASION OF THE BODY SNATCHERS, DAWN OF THE DEAD, THEY LIVE, ROBOCOP, CANDYMAN en GET OUT zijn films waarvan het onmogelijk is voor te stellen hoe ze er zonder politieke lading uit zouden zien. Waar echter voor gewaakt moet worden, is de ‘socially responsible message’ als lippendienst. Denk aan Disney, dat met veel bombarie aankondigde dat in AVENGERS: ENDGAME het eerste openlijk homoseksuele personage in een Marvel-film te bewonderen zou zijn. Het bleek te gaan om een wegwerprolletje van een man die vertelt over een date met een andere man. In de Russische nasynchronisatie konden ze er mooi een vrouw van maken. Het aankomende ETERNALS lijkt meer aan te durven, met Brian Tyree Henry in de reeds veel besproken rol van Phastos, de eerste Marvelsuperheld – en trouwens ook het eerste Disneypersonage – dat niet alleen homoseksueel is, maar een homoseksuele relatie heeft. De film verschijnt volgens de planning in november 2021, dus dat duurt nog een paar jaar, maar de hype begint al op stoom te komen. Onder meer wegens regisseur Chloe Zhao, die eerder indruk maakte met het drama NOMADLAND, en met wie hier een interview te lezen is. Ik vind het altijd jammer als een interessante regisseur tijd besteedt bij Marvel, maar wie weet word ik nog eens verrast – zal ik dan toch WANDAVISION (hier een interview) eens een kans geven? Dit artikel prikkelt mijn nieuwsgierigheid. Aan de andere kant: die tijd kan ik ook besteden aan het herkijken van MAD MAX: FURY ROAD. Dát is cinema!
Fijn weekend!
