Vampire Hunter D kennen we van VAMPIRE HUNTER D: BLOODLUST (2000) een spectaculaire en inventieve anime waarmee Yoshiaki Kawajiri destijds veel vrienden maakte. Minder bekend is dat de blauwdruk voor die film al uit 1985 stamt. Toen werd de eerste versie van de vampierjager als een direct-to-video-titel op de Japanse markt gebracht.
Deze VAMPIRE HUNTER D is nu ook op dvd verkrijgbaar, en de wet van de remmende voorsprong heeft het origineel geen goed gedaan. Wat in 1985 ongetwijfeld nog als vernieuwend gold, oogt tegenwoordig behoorlijk achterhaald. De animatie is houterig, wat de film vooral opbreekt tijdens de actiemomenten. Door de achtergrond wild te laten bewegen proberen de makers vaart te suggereren, maar het blijft behelpen. Wel wordt het tekort aan opwinding enigszins gecompenseerd door het originele verhaal. De zwijgende vampierjager is meer een westernkarakter dan een horrorpersonage, in te huren door eenieder die last heeft van vampiers. Hij beschikt over een pratende hand, een mechanisch paard en is de liefdesbaby van een mens en een bloedzuiger. Inderdaad, net als Blade, hoofdpersoon van de actie-franchise die de makers van deze film vast hebben bestudeerd. D staat voor Dunpeal, hier wat onbeholpen vertaald als Dampiel. Hij neemt het op tegen Graaf Dracula, die een smakelijke mensenbruid heeft geschaakt. Wat natuurlijk weer zo’n kortgerokt schoolmeisje met veel te grote hertenogen is. Je kunt zien dat de makers van bloodlust hun versie bijna letterlijk van het verhaal van de voorganger hebben gekopieerd. Maar net als bij APPLESEED geldt: als je eenmaal de nieuwe turboversie in handen hebt gehad, hoef je die oorspronkelijke rammelbak niet meer. Charmant, maar simpelweg achterhaald. ** Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #69, p45.
