Wie over een aardig ideetje voor een film denkt te beschikken en bij een van de grote Hollywood-studio’s aanklopt wordt geacht een goeie babbel klaar te hebben. Een pitch, noemen Amerikanen dat; verkooppraatje, zeggen wij Nederlanders. Zo’n pitch moet ultra-beknopt zijn.
Een idee dat meer dan 25 woorden vergt is bij wijze van spreken al ten dode opgeschreven, zie ook Robert Altmans satirische THE PLAYER waarin door producenten uitsluitend omschrijvingen als GHOST meets THE MANCHURIAN CANDIDATE of THE GRADUATE 2 worden gebezigd. De studiobaas zou eens in slaap kunnen vallen. Het is niet ondenkbaar dat ook THE TOWER zijn bestaan aan zo’n pitch te danken heeft, iets in de trant van: DIE HARD meets DE LIFT. Achteraf kunnen we al even kort over de film zelf zijn: tamelijk ongeinspireerd jatwerk rond twee werknemers van een groot bedrijf (Reiser en Norman), die buiten kantooruren in een torenflat opgesloten komen te zitten. Om het spannend te maken hebben de scenaristen het gebouw van een centrale computer voorzien die iedere overtreding van de electronisch gecontroleerde gedragscodes genadeloos afstraft. Maar met menselijk vernuft kom je verder, leert ons THE TOWER. Na het eendrachtig aanheffen van de Creedence Clearwater Revival-klassieker ‘Bad Moon Rising’ hervinden onze helden de vrijheid en mag de afdeling pyrotechnics voor een matte reprise van THE TOWERING INFERNO zorgen. De scenaristen zijn ondertussen alweer honderd pitches verder. *1/2 Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #3, p9.
