‘From the nightmares of Asia’s horror masters’, belooft de inlay van THREE…EXTREMES (SAAM GAANG YI).
Nu is Park Chang-wook een horrorregisseur noemen al wat kort door de bocht, maar Fruit Chan heeft echt niets met de genrefilm te maken. Zijn DUMPLINGS opent THREE…EXTREMES, een episodefilm met als voornaamste gimmick dat de drie belangrijkste Aziatische filmindustrieën erin zijn vertegenwoordigd: Hongkong, Japan en Zuid-Korea.
Chan kennen we vooral van sociaal-realistisch drama, maar hier toont de regisseur zich heel bekwaam in het oproepen van spanning. En die is niet van de boeman-achter-de-deur soort; Chan is meer geïnteresseerd in wat mensen tot extreme daden drijft. In DUMPLINGS is dat de verjongingscultus onder rijke Chinese vrouwen. We leren mevrouw Li (Miriam Yeung) kennen, een voormalig actrice die op middelbare leeftijd moet toezien hoe haar schoonheid vervaagt en haar man het aanlegt met een jong meisje. Ze denkt met de knoedels van Tante Mei (Bai Ling) de klok terug te kunnen draaien. En inderdaad, de vleesballetjes hebben een wonderbaarlijke uitwerking op haar uiterlijk en seksleven. De plot van DUMPLINGS is nauwelijks verrassend; al heel snel leren we dat de knoedels bereid zijn met geaborteerde foetussen. Wat de episode boeiend houdt is het goede spel en het avontuurlijke camerawerk van de onvolprezen Christopher Doyle.
In CUT berijdt Park Chan-wook zijn favoriete stokpaard, de wraak, en het begint routine te worden. Een gedesillusioneerde figurant kidnapt een succesvol filmregisseur en diens verwende vrouw. Op een filmset heeft de man een ingenieus netwerk van draden opgehangen waarmee hij zijn twee slachtoffers kan manipuleren. Wat volgt is een kille exhibitie van foltering die de kijker volslagen koud laat. We snappen de dader niet en voelen nauwelijks sympathie voor zijn slachtoffers. Wat nu echt begint te storen is dat Park hier alleen maar met oppervlakkig effectbejag bezig is. Hoewel virtuoos qua uitvoering is CUT vooral een lege huls van een film.
Miike Takashi’s BOX zet THREE…EXTREMES weer terug op de rails. Het is een dromerig verteld relaas over twee zusjes die als circusartiesten opgroeien onder de even strenge als verlekkerde blik van hun alleenstaande vader. Het voortrekken van een van de meisjes heeft dramatische gevolgen. Miike zit duidelijk in een fantasy-fase, en shockeren heeft plaats gemaakt voor magisch-realisme. Jammer is alleen dat de regisseur er voor kiest ook de scènes die in het heden spelen een droomachtige sfeer te geven, wat ten koste gaat van het drama. De ontknoping is daardoor minder effectief dan hij had kunnen zijn.
Geen extra’s
Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #71, najaar 2006.
