Tegenwoordig is er tegen ieder denkbaar euvel wel een pilletje – tijdreisdragées bestaan echter alleen in de Spaanse fantasie tempus fugit. Laat de bedeesd-bebrilde klokkenmaker Ramon (Mira) deze nu door een boodschapper uit de toekomst aangereikt krijgen en er wonderlijke avonturen mee beleven.
Ramon moet echter wel even als superheld de wereld redden en dat valt allesbehalve mee. Want welke superheld-in-spé wordt nu gevraagd om, in plaats van een actie te ondernemen, juist iets niet te doen? Na tien minuten is het al duidelijk: scenarist/regisseur Enric Folch (Barcelona, 1964) neemt in zijn amusante sf-verhaal het superheldendom subtiel op de hak, maakt zijn personages werkelijk tot mensen en heeft bovendien nul special effects nodig om een geheel eigen en geloofwaardige realiteit te creëren.
Folch speelt het klaar om het tijdreisthema citroentjesfris te houden, een artistieke prestatie die hem op het AFFF 2004 de Silver Scream Award opleverde. Als fantasticofiel heb je het prettige gevoel dat hier iemand is teruggegaan naar de basis van het medium: met louter plotvondsten, sterke dialogen en uitgekiende scènewisselingen een onwerkelijke situatie volstrekt logisch doen voorkomen. Dat ook FC Barcelona en een aan comics verslaafd meisje (Asensi) in Ramons bokkensprongen door de tijd een niet onbelangrijke rol spelen en diverse filmcitaten je ondertussen om de oren vliegen, maakt deze reis alleen maar leuker.
In tegenstelling tot themaverwante somberstukjes als SIMPLE MORTEL (1991; Pierre Jolivet) en MIRACLE MILE (1988; Steve DeJarnatt) zorgt TEMPUS FUGIT voor een heus zomergevoel. De Nederlandse dvd voegt aan dit grote plezier nog het pleziertje THE MIDAS TOUCH toe, een korte zwart-witfilm die Folch in 1991 maakte tijdens zijn studie aan de London International Film School. Daarin kweekt striptekenaar Archibald Scoggins (Roger Ennals) een bochel in een tekenstudio, totdat hij een magische vulpen op zijn tekentafel vindt die alles doet materialiseren wat Archibald ermee op papier zet. In the midas touch, gedraaid in jaren-vijftig-stijl en voor iedere liefhebber van Ray Bradbury’s korte fantasy-verhalen een feest, is de speelsheid van Folchs benaderingswijze al volop aanwezig. Over het geestige sprookjesscenario en de zelfverzekerde mise en scène kun je je slechts verbazen. Nu maar hopen dat die verdraaid getalenteerde Catalaan door het huidige slechte filminvesteringsklimaat in Spanje niet jarenlang tot staan wordt gebracht.
Copyright Oliver Kerkdijk. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #67, najaar 2005.
