In een interview gepubliceerd in Fighting Stars of the Silver Screen, een blad dat druipt van de viriliteit, zet Jean-Claude Van Damme uiteen waarom dubbelrollen hem aanspreken. De kern van zijn betoog is dat hij het onschuldige, vaak maagdelijke personage dat hij in vele films heeft geportretteerd op gezette tijden graag contrasteert met een door-en-door bad guy om zo de aloude tegenstelling goed/kwaad scherper gestalte te geven en omdat het neerzetten van een bad guy voor een acteur altijd een interessante klus is.
Zoals Robert Mitchum zich eens liet ontvallen: ‘Portraying good guys is boring – believe me, I played a few.’ Misschien ook heeft Van Damme lering getrokken uit een favoriete stelling van Alfred Hitchcock: The stronger the villain, the stronger the movie. In DOUBLE IMPACT (Sheldon Lettich, 1991) trad Van Damme voor het eerst aan in de dubbelrol van Chad en Alex Wagner, twee good guys die in hun strijd tegen Triade-gangsters Hong Kong goeddeels lamlegden. DOUBLE TEAM (Tsui Hark, 1997) zou oorspronkelijk Van Damme te zien geven als anti-terrorisme-expert/good guy en terrorist van laag allooi/bad guy, maar na langdurige productie-perikelen ging de laatste rol naar Mickey Rourke.
En nu is er dan REPLICANT, waarin Van Damme zich uitleeft als ultieme bad guy. De film verhaalt hoe rechercheur Jake Riley (Rooker) al jaren jacht maakt op seriemoordenaar Edward ‘The Torch’ Garrotte (Van Damme), die elf maal alleenstaande moeders overviel en in brand stak (als kind werd Garrotte gruwelijk mishandeld door zijn ongehuwde moeder, vandaar. .). Aan de hand van DNA gevonden in hoofdhaar van Garrotte kweekt de FBI in het diepste geheim een kloon van de misdadiger, een replicant (Van Damme weer), die onder de naam ‘Nr. 1′ aan Riley’s zorgen wordt toevertrouwd. Doel is om via Nr. 1, die in telepathisch contact staat met Garrotte, de moordenaar in de val te lokken. Zo stelt REPLICANT Jean-Claude Van Damme in staat om totale onschuld en maagdelijkheid enerzijds te contrasteren met diepste verdorvenheid anderzijds, want replicant/kloon Nr. 1 is niet meer dan een blauwdruk, een grondplan, een fysiek volwassen baby, niet gevormd door enigerlei indrukken van buitenaf. Terecht verzucht Riley: ‘Does this guy come with a manual or something?’ want het stempel van menselijkheid moet nog worden gezet.
Natuurlijk ontwikkelt Nr. 1 zich tot een superatleet in een tijdsbestek van nog geen tien minuten, want REPLICANT heeft haast om bij het actiewerk te belanden, een genre waarin Ringo Lam [Lam Ling-Tung] z’n sporen ruimschoots heeft verdiend. De film voert de kijker rap langs gewelddadige confrontaties en zeer spectaculaire, explosieve ontsnappingen. De duels tussen Garrotte en Nr. 1 zijn met zulk een vakmanschap gemaakt dat men werkelijk meent twee Van Damme’s aan het werk te zien (Ringo Lam regisseerde eerder Jackie Chan in een dubbelrol in de komische actiefilm TWIN DRAGONS, 1992).
Liefhebbers van ziedend actiewerk (met een ietwat uilige SF-inslag) mogen zich REPLICANT dus niet laten ontgaan.
N.B.: Merkwaardig is dat de plot regelrecht is geplunderd van Eric Van Lustbader’s bestseller Pale Saint (1999), wat in de credits van deze film op geen enkele wijze tot uitdrukking komt.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #54, voorjaar 2002.
