Vrouwen die minutenlang verkracht worden en daarna op wrede wijze wraak nemen op hun belagers. Het Bijbelse principe van ‘oog om oog, tand om tand’, spreekt nog altijd tot de verbeelding.
Dawn, een jonge blondine, komt in de problemen nadat ze nietsvermoedend een wegwijzer volgde die gratis puppies beloofde. Uiteraard staan haar aan het einde van de doodlopende weg geen schattige hondjes op te wachten, maar wel twee mensensmokkelaars. Nadat de mannen haar vriendje tijdens een sadistisch spelletje vol lood pompen en hem achterlaten in de zinderende Texaanse prairie, ontvoeren ze haar. Al snel is duidelijk waarom: Dawn wordt uitgebuit in een ondergronds prostitutienetwerk.
RAPE & REVENGE is de weinig verhullende titel van een film die in 2006 al uitkwam onder de naam RED RIDGE. Dat was geen succesvolle film en het lijdt dan ook geen twijfel dat de nieuwe titel een marketingstunt is. De makers verwijzen ermee naar een onguur subgenre uit de jaren zeventig. Films als THE LAST HOUSE ON THE LEFTÂ (Wes Craven, 1972) en I SPIT ON YOUR GRAVE (Meir Zarchi, 1978) zetten de Rape/Revenge-movie op de kaart. Enkele jaren geleden bracht een handvol remakes het subgenre weer tot leven.
RAPE & REVENGE lift vrolijk mee op deze revival. Of probeert dat toch alleszins, want de film is zo onbeholpen in elkaar gezet, dat hij als ode compleet de mist in gaat. Verantwoordelijk hiervoor zijn het warrige script en de stuurloze regie van Damian Skinner. De ene keer volgen we het verhaal vanuit het standpunt van het slachtoffer, dan weer vanuit de daders en weer wat later vanuit een familielid van Dawn. Het merendeel van deze personages komt te pas en te onpas in beeld, waardoor de scènes van de hak op de tak springen. Daarbij reageren de personages niet altijd realistisch op de situatie waarin ze verzeild geraakt zijn. Het lijkt bijvoorbeeld of Dawn maar weinig moeite doet om uit de klauwen van de mensensmokkelaars te ontsnappen
Het geheel vormt een warboel die afleidt van de essentie: verkrachting en wraak. Wat dat eerste betreft stelt deze prent trouwens ook teleur, al zullen de meeste kijkers dit als een verademing ervaren. Los daarvan ontbreekt het de film aan realisme, iets wat de grote voorbeelden uit de jaren zeventig een wrange nasmaak bezorgde. Hierdoor blijft de spreekwoordelijke mokerslag uit. Voeg daarbij nog enkele vreemde stilistische keuzes zoals onzinnige jump cuts en een met honderden andere films inwisselbare soundtrack, en het resultaat is, ondanks een spannende opflakkering tegen het einde, betrekkelijk droevig.
Gelukkig, zouden we bijna zeggen, bevat de DVD-release geen extra’s. Hoewel, het zou misschien toch nog interessant geweest zijn om een lijst vrij te geven met alle inspiratiebronnen voor al deze clichés: de slechte politieman, de behulpzame idioot, de ongelovige ex-vrouw…
DI: Filmfreak. Release 22 januari 2013:. Copyright Tom Thys. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Gepubliceerd op januari 2013.
