Liften: nooit echt een goed idee. Maar soms breekt nood wet en wat kan er misgaan als er goede afspraken worden gemaakt? Behoorlijk wat, laat PROWL uit de After Dark Originals-serie zien. Je weet nu eenmaal niet altijd wat voor vlees je in de kuip hebt.
Amber wil niets liever dan het saaie dorpje Famfield inruilen voor de grote stad. Werk, de situatie thuis, de jongen die haar leuk vindt: het is allemaal zo teleurstellend. Helaas dreigt haar enige hoop om weg te komen in de grond te worden geboord. Als ze niets doet, gaat het beloofde appartement in Chicago naar iemand anders. Amber moet dus als de donder naar Chicago. Woooo, road trip! vinden haar vrienden, en met een busje vol drank en joints gaan de zes op weg.
Ondanks het gebruikelijke tienergeouwehoer is PROWL geen onaardige film, vooral omdat sommige personages net iets slimmer zijn dan gebruikelijk. Als het busje er mee ophoudt, overtuigen ze een vrachtwagenchauffeur ervan hen mee te nemen, maar wel onder redelijke voorwaarden en ook wisselen ze telefoonnummers uit. Natuurlijk gaat het tóch mis en al snel wordt duidelijk dat ze Chicago niet zullen bereiken. Maar waar heeft de lift hen in hemelsnaam gebracht? En wat sluipt daar door het duister?
Regisseur Patrik Syversen lijkt een voorliefde te hebben voor het kat-en-muisspel. In zijn vorige film ROVDYR / MANHUNT (2008) was een groepje tieners ook het slachtoffer van mysterieuze jagers. De film begint zelfs op dezelfde manier: een meisje, alleen, rennend door het bos. En net als in ROVDYR valt in PROWL de jacht na een poos in herhaling. Juist dit spel had Syversen zorgvuldiger kunnen uitwerken, want nu ontbreekt het nagelbijten. De tweede helft wordt er nogal snel doorheen gejaagd en na circa tachtig minuten eindigt de film abrupt. Jammer ook dat de camera in het donker soms wel erg hard schokt. Dat verhoogt weliswaar de sfeer van chaos en paniek, maar het wordt er allemaal niet duidelijker op.
Ondanks de minpunten: de film kijkt gemakkelijk weg. PROWL is een redelijk tussendoortje, met een einde dat schreeuwt om een vervolg. Wie weet. Er sluipt nog genoeg in het duister rond.
Di: Three Lines Pictures. Copyright Henriëtte Poelman. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 1 september 2011.
