Seriemoordenaars als John Wayne Gacy blijven fascineren. De ongezonde belangstelling voor dergelijke psychopaten, bijvoorbeeld van types als Jason Moss, is minstens zo boeiend.
Jason Moss beschreef in 1999 in zijn boek The Last Victim hoe hij voor zijn afstudeerscriptie aan de University of Nevada contact zocht met beruchte seriemoordenaars. Charles Manson, Jeffrey Dahmer, Henry Lee Lucas, Richard Ramirez en John Wayne Gacy ontvingen allemaal post van de achttienjarige student. Moss presenteerde zich in zijn brieven als bewonderaar of potentieel slachtoffer. De jongeman ambieerde een carrière bij de FBI en hoopte nieuwe inzichten te verwerven in de psyche van de seriemoordenaars. Maar – de titel van zijn boek verwijst naar hemzelf – het contact met die zieke geesten liet hem niet onbeschadigd. Vooral in het geval van Gacy ging het ver: Gacy, die vastzat voor de verkrachting van en moord op 33 jonge mannen, achterhaalde vanuit de gevangenis Moss’ telefoonnummer, belde hem soms ‘s nacht op en stelde hem steeds explicietere seksuele vragen. Moss bezocht Gacy in de cel, kort voor diens executie in 1994.
In DEAR MR. GACY comprimeert Svetozar Ristovski het verhaal van Moss’ onderzoek tot het contact dat hij met Gacy had en laat de andere seriemoordenaars buiten beschouwing. Producent Clark Peterson was eerder betrokken bij MONSTER, de Oscarwinnende film over moordenares Aileen Wuornos. DEAR MR. GACY heeft ongeveer dezelfde toon: meer drama dan slasher. Slechts in een gefragmenteerd gefilmde flashbackscène valt te raden aan welk sadistisch geweld Gacy zijn slachtoffers onderwierp. Toch lopen de rillingen je over het lijf wanneer Moss in een van zijn brieven zijn jongere broertje noemt, en Gacy antwoordt met een uitgebreid en expliciet beschreven incestfantasie.
Alleen al vanwege dergelijke teksten zal DEAR MR. GACY waarschijnlijk niet snel geschikt bevonden worden voor true crime tv. Script, camerawerk en hoofdrolspeler Jesse Moss (geen familie overigens) zijn zeer degelijk. Echt opvallend is alleen William Forsythe in de rol van Gacy. Forsythe geeft de seriemoordenaar iets vaderlijks mee, maar de dreiging is nooit helemaal weg. Tegen het eind laat hij zien hoe Gacy’s uiterlijke kalmte plotseling kon omslaan in moorddadige woede.
De goed gedocumenteerde aanpak – op www.dearmrgacy.com zijn enkele van de originele brieven van Gacy aan Moss terug te lezen – is sympathiek, maar groot is de impact die DEAR MR. GACY heeft uiteindelijk niet. De slotscène, waarin Moss letterlijk zijn conclusies samenvat tijdens een lezing in de universiteitsaula, is veel te braaf. De film had zoveel intenser kunnen zijn. De acteurs hebben het in zich, maar de true crime-achtige aanpak geeft ze de kans niet. Zonde: de film veroorlooft zich wel degelijk vrijheden ten opzichte van het boek, dus waarom moeten we dan Moss’ gesprekken met zijn studiebegeleider en ouders aanhoren, terwijl die afleiden van het centrale, angstaanjagende onderzoeksonderwerp: wat ging er om in de hoofden van Gacy en Moss?
N.B.: Jason Moss pleegde, terwijl hij bezig was met een onderzoek naar Satanist Richard Ramirez, zelfmoord op 06-06-2006.
Distributie: Just Bridge | Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #91, augustus/september 2011.
