ONE MORE SHOT gaat direct verder waar ONE SHOT ophield, en levert wat een vervolg met zo’n titel belooft: meer actie en meer spanning. Voor liefhebbers van goed gemaakte DTV-actiethrillers een buitenkansje om tijdens het IFFR in de bios mee te pakken.
ONE SHOT was, zoals ook die titel beloofde, zogenaamd in één shot opgenomen, hoewel er natuurlijk een aantal overgangen in zitten die zorgvuldig gemaskeerd worden. Eigenlijk is deze stijlvorm niet veel meer dan een gimmick, die wel voor enige extra spanning en immersie zorgt – maar die intensiteit had net zo goed met goede montage gecreëerd kunnen worden.
Wel zorgt de stijlkeuze ervoor dat de choreografie van specifieke gevechten simpeler dan in een JOHN WICK of de gemiddelde Shaw Brothers-film moet blijven, omdat het anders wel erg lastig zou worden om ze met het bescheiden budget in de lange takes uit te voeren. Dat neemt niet weg dat de choreografie wel een knap uitgevoerde, onophoudelijke stroom is van handgemeen, vuurgevechten, schoten door het hoofd, wurggrepen en messteken in nekken.
In ONE SHOT moest Navy SEAL Jake Harris met zijn team de van terrorisme verdachte Amin Mansur escorteren naar de VS vanaf een ‘black site’, omdat hij cruciale informatie had over een potentiële bomaanslag in Washington D.C. Aan het begin van ONE MORE SHOT draagt Harris Mansur over aan de CIA op een verlaten vliegveld, maar al snel komt er wederom een leger huurlingen op Mansur af en moet Harris opnieuw aan het werk.
Belangrijke toevoeging daarbij is dat ditmaal ook Niesha, de zwangere vrouw van Mansur, beschermd moet worden. Zij is als enige normale burger het sympathiekste personage van beide films en haar aanwezigheid maakt al het geweld dat Harris moet plegen een stuk spannender. Niesha wordt ook prima gespeeld door Meena Rayann, daar steken de toch niet heel overtuigende Alexis Knapp en de slaapwandelende Tom Berenger schril bij af.
Scott Adkins blijft de typische onverzettelijke Amerikaanse actieheld, hoewel hij wel zijn vermoeidheid gaandeweg laat doorschemeren. Die man wil eigenlijk gewoon naar huis, maar moet nog een huurlegertje of twee omleggen. Dat is wel een minpuntje: in tegenstelling tot de eerste, redelijk op zichzelf staande film, plaatst dit vervolg hem in een groter verhaal, dat nog meer films nodig zal hebben om volledig verteld te worden. Iets te ambitieus voor dit soort DTV-actiefilms, en het einde is daardoor een ietwat teleurstellende anticlimax.
De cameravoering heeft naast de intensiteit en spanning ook een andere interessant effect, dat hier nog meer ingezet wordt dan in de eerste film: noodgedwongen volgt de camera ook de schurken, en dan staat opeens hun perspectief centraal. In deze scènes wordt Adkins een mysterieuze, enge antagonist, die af en toe op de achtergrond voorbij schiet en dan opeens uit het niets dodelijk toeslaat. Dit gegeven, het goede gebruik van de locatie en iets meer sympathieke personages maken van ONE MORE SHOT een geslaagd vervolg, dat ook zonder enige voorkennis gekeken kan worden.
