Je weet soms niet wat je eet. Denk aan de BSE- en paardenvleesschandalen. Dat dit soort gesjoemel van alle tijden is, zien we in de horror-komedie MOTEL HELL (1980). Ook aan de ham die in Motel Hello wordt verkocht zit een luchtje. Een mensenluchtje.
Motel Hello (de laatste ‘o’ van de neonverlichting flikkert) wordt gerund door een broer en zus: de tanige, charmante vijftiger Vincent (Rory Calhoun), met zijn cowboyhoed en veel te witte tanden, en zijn corpulente, duimzuigende jongere zus Ida (Nancy Parsons) die er met haar staartjes en vormeloze overall uitziet als een kolossale vijfjarige. Het motel is waarschijnlijk ooit een echt motel geweest, maar dient nu als dekmantel voor hun illegale activiteiten. Ze leven helemaal van de verkoop van hun overheerlijke gerookte varkensvlees, waarvoor de mensen uit de verre omtrek naar Grainville County afreizen.
Niemand vermoedt dat er een flinke portie gemalen mens door het varkensvlees is gemengd. Vincent komt aan dit vlees door mensen op de autoweg te laten verongelukken, vooral lieden die de mensheid naar zijn idee wel missen kan, zoals hoertjes, motorrijders en punkrockers. De slachtoffers worden gedrogeerd en verdwijnen in een secret garden. Daar worden ze op een volstrekt unieke manier voorbereid op de slacht, wat verreweg de gruwelijkste scènes van de film oplevert. Het doden zelf gebeurt echter mensvriendelijk: de gevangenen worden eerst gehypnotiseerd. De hypnose-scène is juist weer één van de geestigste van de film. Humor en horror liggen in MOTEL HELL heel dicht bij elkaar. Net als Ida vindt Vincent dat hij eigenlijk beloond zou moeten worden voor zijn goede werk, hij pakt namelijk twee problemen tegelijk aan: de overbevolking en het voedseltekort. En van hun grootmoeder leerden ze al: ‘Meat’s meat, and a man’s gotta eat’.
Problemen ontstaan er wanneer Vincent besluit om een slachtoffer, de mooie blondine Terry (Nina Axelrod), te sparen en in huis te nemen. Wanneer Vincent en Terry als een blok voor elkaar vallen wordt de lichtelijk incestueuze relatie tussen Vincent en Ida verstoord. Terry drijft ook onbewust een wig tussen Vincent en zijn jongere broer, dorpssheriff Bruce (Paul Linke), die haar ook wel ziet zitten. De spanningen culmineren in een climax waar en THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE en THE NIGHT OF THE LIVING DEAD nog een puntje aan kunnen zuigen.
MOTEL HELL is zeker niet perfect, de film wil soms wat te lollig zijn. Wanneer een personage in de modder valt is dat grappig, maar wanneer dit korte tijd later weer gebeurt wordt het irritant. En een woordgrap op z’n tijd (‘You look good enough to eat’) kan leuk zijn, maar een bombardement aan dubbelzinnigheden slaat dood. Ander minpunt is het spel van Nina Axelrod, een werkelijk belabberde actrice die nergens overtuigt en geen partij is voor haar tegenspelers. Maar verder valt er veel te genieten. Het camerawerk en de Jerry Goldsmith-achtige muziek zijn dik in orde en de film is een aaneenschakeling van onvergetelijke scènes. Een hoogtepunt is de scène waarin een ouder stel arriveert dat denkt dat Motel Hello een swingers-motel is. Ze swingen natuurlijk linea recta de secret garden in. De sterren van MOTEL HELL zijn zonder meer de lekker vet acterende Nancy Parsons, die later wereldberoemd zou worden als sportcoach from hell Beulah Balbricker in de drie PORKY-films, en vooral Hollywood-veteraan Rory Calhoun, die de rol van Vincent speelt met een mooie mix van kwetsbaarheid, charme en totale gekte. Na Vincent zou hij nog een memorabele rol neerzetten, die van uitgerangeerde filmcowboy Kit Carson in de jaren tachtig cultfilms ANGEL en AVENGING ANGEL.
MOTEL HELL werd geschreven door de producers van de film, broers Robert en Steven-Charles Jaffe (DEMON SEED), en zou in eerste instantie geregisseerd worden door Tobe Hooper (THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE). Die haakte af toen het hem te lang duurde voordat hij groen licht kreeg van de studio, United Artists. Hooper werd vervangen door de Engelsman Kevin Connor (THE LAND THAT TIME FORGOT). Toen die het scenario van MOTEL HELL in handen kreeg besloot hij de humor flink af te zwakken ten faveure van de horror. Dat was een verstandige keuze, want de kolderieke scènes zijn niet de sterkste delen van de film.
We zijn nu ruim dertig jaar verder en MOTEL HELL heeft inmiddels een stevige cultstatus. Hoewel de film zeker beïnvloed is door klassiekers als PSYCHO, THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE en THE NIGHT OF THE LIVING DEAD en ongetwijfeld ook door het verhaal van Sweeney Todd, kan de film door de unieke mix van horror en zwarte humor heel goed op eigen benen staan. En de personages Vincent en Ida vormen een welkome afwisseling met de mutanten en monsters in kannibalenfilms als THE HILLS HAVE EYES, WRONG TURN en THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE. MOTEL HELL verdient een bescheiden plaatsje in de horrorfilmgeschiedenis.
Extra’s: ***
Di: Arrow. Copyright Remco Scheenjes. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #103, augustus/september 2013.
