Onoverkomenlijke problemen met de keuring, die de film voor 12 en aanvankelijk zelfs voor 16 jaar en ouder toelaatbaar achtte, hebben er volgens distributeur Buena Vista toe geleid dat een bioscooproulement van MIGHTY JOE YOUNG aan Nederland voorbij ging. Een andere plausibele theorie zou natuurlijk kunnen zijn, dat de oorzaak gezocht moet worden in de tegenvallende resultaten van de eindeloos uitgestelde Amerikaanse release. Na het bekijken van MIGHTY JOE YOUNG moet echter geconstateerd worden, dat dat laatste in ieder geval niet aan de kwaliteiten van de film kan liggen.
Ter compensatie van de tegenvallende Amerikaanse GODZILLA hadden we in het grote-monster-genre natuurlijk het liefst Peter Jackson’s versie van king kong gezien (zie SN #40, pagina 19), maar in plaats daarvan is deze remake van Ernest B. Schoedsacks klassieker uit 1949 ook uitermate welkom. Volgens de inlaytekst maakte regisseur Ron Underwood (TREMORS) ‘geheel in de stijl van een heroisch Disney-avontuur’ van MIGHTY JOE YOUNG ‘een aangrijpend verhaal vol spanning, vriendschap en moed’. Inderdaad is dit een familiefilm bij uitstek, maar dat gold ook voor het origineel. Op de keper beschouwd vertelt MIGHTY JOE YOUNG hetzelfde verhaal als KING KONG, maar dan zonder de scherpe randjes, hetgeen de film voor een jonger publiek toegankelijk maakt. Joe is een aproportioneel grote gorilla, die in de jungle van Centraal Afrika opgroeit in gezelschap van antropologendochter Jill Young (Theron). Beiden hebben op jeugdige leeftijd hun moeder verloren tijdens een confrontatie met de stropersbende van de gewetenloze schurk Strasser (Serbedzija). Twaalf jaar na dato brengt antropoloog Gregg O’Hara (Paxton) zonder het zelf te beseffen Strasser andermaal op het spoor van Joe. Wanneer hij zich hiervan bewust wordt, overreedt hij Jill om samen met Joe te verhuizen naar een natuurreservaat in de buurt van Los Angeles. De rest van het verhaal voltrekt zich volgens beproefd KING KONG-recept, met dien verstande dat dit een familiefilm is en er daarom een happy end is. MIGHTY JOE YOUNG moet het niet bepaald hebben van een origineel scenario of briljante vertolkingen. Theron en Paxton zijn weliswaar acceptabel als romantisch koppel en Serbedzija is een overtuigende slechterik, maar de grootste attractie van deze remake is Joe zelf. De reuzengorilla is een creatie van Rick Baker, één van de meest getalenteerde special make-up effects designers ter wereld, wiens schitterende apenontwerpen voor films als SCHLOCK (1971), KING KONG (1976), GREYSTOKE (1984) en GORILLAS IN THE MIST (1988) als een dikke rode draad door zijn oeuvre lopen. Joe is de imposante kroon op zijn werk en was terecht goed voor een Oscarnominatie. Het is doodzonde dat het Nederlandse publiek alleen op tv-formaat kennis kan nemen van dit wonder van hedendaagse special effects-technieken. N.B. Piepkleine bijrolletjes in MIGHTY JOE YOUNG zijn weggelegd voor Ray Harryhausen, de grand old man van de stop motion-animatie en destijds de assistent van leermeester Willis O’Brien bij de oorspronkelijke versie, en Terry Moore, die destijds Theron’s rol voor haar rekening nam.
Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #43, p15.
