Kenneth, de (anti-)held uit LOVE OBJECT heeft een communicatieprobleem met vrouwen. Daarom is hij nog steeds vrijgezel, ondanks zijn goede baan als schrijver van technische handleidingen en een niet-onprettig uiterlijk. Dit tot hilariteit van zijn collega’s, die hem bij wijze van grap een folder geven over een luxe sekspop.
Kenneth raakt echter gebiologeerd door de kunstvrouw. Hij bestelt een exemplaar, dat hij laat modelleren naar Lisa, zijn aantrekkelijke assistente op het werk. En wat blijkt: de pop, Nikki genaamd, helpt Kenneth om zijn verlegenheid te overwinnen. Hij begint zelfs een romance met Lisa. Maar dat was nou ook weer niet de bedoeling van Nikki.
Het zal duidelijk zijn dat Kenneth een man met sociale problemen is. Toch voel je sympathie voor hem. Kenneth is bescheiden, begripvol en een harde werker. De ideale werknemer, volgens zijn tirannieke baas. Dat hij moeite heeft om bij vrouwen de juiste toon te vinden, is iets waar hij vooral zelf last van heeft. Als hij dus plots opgebeld wordt door de levenloze Nikki, en haar ’s ochtends in zijn bed vindt, denk je als kijker allereerst dat de pop werkelijk een eigen leven leidt. Maar nee, het is Kenneth die zich hier ontpopt als een verknipte geest, zijn assistente stalkt en haar zelfs kidnapt.
Het is een onverwachte wending die LOVE OBJECT neemt, en het maakt de film er niet sterker op. Waarom investeren in een personage dat verderop een ordinaire psychopaat blijkt? En dan heb ik het nog niets eens over de cynische ontknoping die Kenneth vrijpleit van zijn wandaden en de deur openzet naar LOVE OBJECT 2. De film is dan al volledig getransformeerd tot een zwarte komedie à la RE-ANIMATOR. Op zich niets mis mee, maar toch wel merkwaardig na dat compleet andere eerste uur.
**
Copyright 2004 Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #62, p35.