Het recenseren van films voor de Beavis & Butt-head generatie is tricky business voor een dertiger. Met iedere kritische noot loopt de recensent het risico zichzelf te bombarderen tot ouwe lul, afgesloten van de semantiek van de moderne stadsjeugd. En aangezien niemand graag met zijn eigen sterfelijkheid geconfronteerd wordt, is de verleiding groot om – hip! cool! -zo luid mogelijk de loftrompet te schallen. Maar ja, begin daar maar eens aan in het geval van joe’s apartment.
Het recenseren van films voor de Beavis & Butt-head generatie is tricky business voor een dertiger. Met iedere kritische noot loopt de recensent het risico zichzelf te bombarderen tot ouwe lul, afgesloten van de semantiek van de moderne stadsjeugd. En aangezien niemand graag met zijn eigen sterfelijkheid geconfronteerd wordt, is de verleiding groot om – hip! cool! -zo luid mogelijk de loftrompet te schallen. Maar ja, begin daar maar eens aan in het geval van joe’s apartment. Deze MTV-productie vertelt het verhaal van Joe (O’Connell), een naieve plattelandsjongen, die van Iowa naar New York verhuist en binnen twee minuten na aankomst van al zijn bezittingen wordt beroofd. Via de alternatieve kunstenaar Walter Shit (Turner) vindt hij een aftands flatje dat bewoond wordt door sprekende kakkerlakken. Hygiëne blijkt niet een van Joe’s talenten te zijn, zodat de kakkerlakken al snel met hem weglopen. Dat komt goed uit, want Joe kan hun hulp goed gebruiken in zijn pogingen om de beeldschone Lily (Ward) te versieren; zij is de dochter van een gewetenloze projectontwikkelaar (Vaughn) die Joe’s flat wil slopen om er een gevangenis neer te zetten. Surprise surprise: eind goed al goed, met dank aan Joe’s zespotige vrienden. Waar het enigszins vergelijkbare wayne’s world enerzijds inplugde op de iconen van de jeugdcultuur en anderzijds heel speels een eigen universum creëerde (de titel zei het al!), is JOE’S APARTMENT niets meer dan een oerconventioneel en zelfs oerconservatief sprookje, overgoten met een sausje van smakeloosheid om te appelleren aan de jongere sectoren van het MTV-publiek. Zaken als plotopbouw, karakterontwikkeling en originaliteit werden met het oud vuil meegegeven. Nee jongens, voor een geslaagde jeugdfilm is meer nodig dan infantiliteit. Dit werkje zal kakkerlakken nog een slechte naam bezorgen. 1/2 Copyright Matthijs Linnemann. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #29, p12.
