Met de eerste vier uitgaven in de dvd-serie ‘The films of Jean Rollin’ gaf de Nederlandse distributeur Encore Films blijk van een cinefiele inborst én grensoverschrijdende zakelijke ambities. Op de cinefiele motieven valt niets af te dingen: het is mooi en ontroerend dat een stel Hollandse jongens het obscure werk van de Franse auteur een luxe-behandeling geven.
[Gezamenlijke recensie van The Films of Jean Rollin, met LE FRISSON DES VAMPIRES en LA NUIT DES TRAQUÉES]
Het kwartet gelimiteerde uitgaven bevatte drie fraai verpakte schijven en een Engelstalig boekje van 64 pagina’s voor elke film, die met het oog op de internationale markt bovendien in elf talen ondertiteld werd. De uitvoering van sommig bonusmateriaal liet echter te wensen over. Zo was er sprake van audiocommentaren die slechts een halve film besloegen en flink gebukt gingen onder de worsteling die de Franse regisseur met de Engelse taal moest voeren. Twee nieuwe uitgaven in de serie maken duidelijk dat Encore de zakelijke ambities heeft moeten bijstellen: de meervoudige ondertiteling is gebleven, maar de boekjes zijn half zo dik als voorheen, en het bonusmateriaal is op één extra schijfje gezet. De absurd hoge verkoopprijs is ook verlaagd, en er is bij LE FRISSON DES VAMPIRES eindelijk sprake van een integraal audiocommentaar dat duidelijk maakt dat Jean Rollin wel degelijk een interessant en vermakelijk betoog van anderhalf uur kan afsteken, mits hij dat in zijn moerstaal mag doen.
Gniffelen en een paar keer schaterlachen kunnen we niet alleen om Rollins olijke anekdotes over de opnamen van zijn derde vampierfilm, net als bij de opvolger REQUIEM POUR UN VAMPIRE geeft de film daar zelf deels ook aanleiding toe. De maker haast zich te benadrukken dat hij niets met komedies opheeft, maar wel met humor uit de voeten kan. Dat klopt, en het zorgt er voor dat FRISSON, met het eerder uitgebrachte REQUIEM, tot het meest toegankelijke werk van de Fransman behoort. De film laat zien hoe een jonge bruid bij een bezoek aan twee bloedzuigende neven in de ban van een vampiervrouw raakt. Zoiets loopt bij Rollin altijd slecht af en de ontknoping staat dan ook in het teken van melancholie en verval, maar voor het onvermijdelijke zich aandient valt er om de escapades van de twee hippie-neven veel te lachen. Daar komt bij dat Rollin’s vertrouwde cameraman Jean-Jacques Renon de oude kasteellocaties met behulp van kleurfilters tot een buitengewoon fraaie psychedelische speeltuin transformeert. Dat LE FRISSON DES VAMPIRES met twee blote benen in het hippietijdperk staat, blijkt ook uit de acidrock die de band Acanthus voor de film maakte. Over die intrigerende groep komen we helaas niets te weten, maar voor het overige laten Rollins geschreven essay en diens Engels ondertitelde audiocommentaar geen vraag onbeantwoord.
In kwantitatief opzicht is de bonusschijf bij het allerminst olijke LA NUIT DES TRAQUÉEES rijker gevuld, maar de twee audiocommentaren beslaan beide slechts de helft van de film en laten meer te wensen over. Dat Rollin in gesprek met SN’s eigen Mike Lebbing met de Engelse voertaal moet worstelen valt wederom te betreuren, maar dat het vlottere Franse duo-commentaar van de regisseur met actrice Brigitte Lahaie grotendeels asynchroon met het beeld loopt, is ronduit ergerlijk: voortdurend wijzen ze op acteurs die nog minutenlang op zich laten wachten. Sommigen van hen zien we daarnaast in een drietal korte interviews terug. Zoals bij de eerdere uitgaven al duidelijk werd heeft de entourage van Rollin geen gebrek aan markante figuren die dertig jaar geleden de grootste lol met elkaar hadden en daar nu niet allemaal even enthousiast op terugkijken, of botweg weigeren over de brug te komen.
Dat levert bij de zes verschenen Encore-dvd’s een reeks buitengewoon curieuze interviews op, die soms dolkomisch zijn, dan weer stroef of gênant, en in ieder geval nooit saai. Hoogst vermakelijk op de bonusschijf bij LA NUIT DES TRAQUÉES is het optreden van spraakwaterval Lionell Wallmann, die als productiemanager, kok, chauffeur en edelfigurant jarenlang met Rollin werkte. Brigitte Lahaie, de ster van de film, is ook vlot van de tongriem gesneden en nog altijd enthousiast over de kans die Rollin haar met de hoofdrol gaf. Lahaie werkte al een paar jaar in pornofilms als hardeuse, zoals de Fransen dat zo fraai noemen, en kreeg bij Rollin in hun derde samenwerking de kans echt te acteren. De fotogenieke blondine kampt als heldin van de film met ernstig geheugenverlies dat samenhangt met een kil en mysterieus medisch instituut, dat in een film van David Cronenberg niet had misstaan. In twee alternatieve, meer pornografische scènes zien we hoe de patiënten zichzelf in een soort seksuele hondsdolheid verliezen. Dat soort scènes interesseerde de maker geen biet, ze werden uitsluitend gedraaid op verzoek van producenten die door Rollin als ‘handelaren in mensenvlees’ worden omschreven. Dat neemt niet weg dat het spektakel van de twee verwijderde scènes de film mogelijk toch ten goede was gekomen, want LA NUIT DES TRAQUÉES is niet helemaal geslaagd te noemen en had wel wat meer vleselijk vertoon kunnen gebruiken. Rollin zelf is er in gesprek met Lebbing duidelijk over: ‘It’s one of my worst films’.
Extra’s ***
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in SN#73.
