In horrorfilms zijn enge kinderen opvallend oververtegenwoordigd. Aan demonisch bezeten kleuters, moordlustige snotneuzen of paranormaal begaafde koters geen gebrek in dit genre. FIRST BORN laat zien dat het ook best anders kan.
Al op de dag waarop het jonge koppel James (Luke Norris) en Charlie (Antonia Thomas) ontdekt in blijde verwachting te zijn, wordt ernaar gehint dat hen daarmee waarschijnlijk weinig leuks te wachten staat. Echter, afgezien van een onheilspellend voorteken krijgen we van de zwangerschapsmaanden niets te zien; de film springt direct vooruit naar het moment waarop de baby net is geboren. Slim, want daarmee wordt de vergelijking met het onmogelijk te overtreffen ROSEMARY’S BABY netjes vermeden. Dochtertje Thea blijkt al gauw een magneet voor het bovennatuurlijke, wat mooi wordt geïllustreerd wanneer haar aanwezigheid in een speeltuin ervoor zorgt dat alle toestellen uit zichzelf beginnen te bewegen. Een lekker effectief horrormomentje dat niet leunt op de opzichtige en luidruchtige methoden die in het horrorgenre veel te vaak worden toegepast.
Gelukkig heeft James’ vader kennis van occulte zaken (dat lijkt aanvankelijk een wel erg handig toeval, maar blijkt een goede reden te hebben) en dus kan hij de kersverse ouders adviseren hoe ze met de situatie dienen om te gaan. FIRST BORN ontpopt zich daarna als een aangenaam ingetogen film, waarin het centrale koppel simpelweg moet leren leven met de aandoening van hun kind. Elke dag aan alle kanten kaarsvet druppelen om de boze geesten weg te houden wordt zo na verloop van tijd simpelweg routine; niet veel anders dan een kind met een medische aandoening op gezette tijden zijn medicijnen laten innemen. Wanneer de zesjarige Thea thuiskomt van school en direct vrolijk gaat zitten tekenen, moet ze er door haar moeder op worden gewezen dat ze in haar kinderlijke enthousiasme even iets is vergeten. Dochterlief doet vervolgens braaf doet wat van haar wordt verwacht en voert haar dagelijkse ritueel uit.
De portrettering van Thea is sowieso verfrissend; eindelijk eens niet het gebruikelijke duivelskind dat plezier schept in anderen het leven zuur maken, maar gewoon een verlegen meisje dat net zo bang is voor haar bovennatuurlijke gaven als haar ouders. Zelfs wanneer de situatie rondom haar begint te escaleren, blijft ze de onschuld zelve. Jammer dus dat de film ondanks (of misschien toch vanwege) zijn ingetogen aanpak niet echt wil beklijven. Goed uitgevoerde scènes zijn er voldoende, maar het scenario begint steeds meer te haperen naarmate de speelduur vordert. Wanneer het slotstuk zich aandient, blijkt daar niet bepaald strak naartoe te zijn gewerkt en dus moeten er haastig wat verhaalelementen worden omgegooid om maar tot een enigszins werkbaar einde te komen. Jammer, want de gedegen opzet uit het eerste halfuur had zeker een betere afronding verdiend.
Distributie: Just Entertainment. Release: 31 oktober 2017. Copyright: Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 6 november 2017.
