Als we de filmgeschiedenis er op naslaan worden wetenschappelijke expedities naar onherberg-zame gebieden vrijwel altijd aangestuurd door lieden met een heimelijk motief. In het Australische DYING BREED is het niet anders.
Vier jonge avonturiers gaan in de jungle van Tasmanië op zoek naar een uiterst zeldzame tijger, maar de zoöloge die het reisdoel op de agenda plaatst zoekt er ook naar sporen van een ander zoogdier. Omdat de Ierse Nina behept is met FBS (Flash Back Syndrome, zie ook LIVING HELL) leren we al snel dat haar zus de tijger eerder zocht en daarbij onder verdachte omstandigheden het leven liet.
Merkwaardig genoeg heeft Nina een FBS-variant die haar voortdurend met de flashbacks van haar overleden zus overvalt. Zo kan regisseur Jody Dwyer de kannibalistische bosmutanten extra vaak in actie laten komen, zonder daar meteen al het slachtvee aan op te offeren. Volgens een van de avonturiers zijn de mutanten ‘a bunch of inbreds in a fucking timewarp’, maar kenners weten wel beter. Het expeditiekwartet neemt hier JUST BEFORE DAWN een WRONG TURN naar THE HILLS HAVE EYES, en mag hopen op DELIVERANCE. Kettingzagen komen er nu eens niet aan te pas, maar vrij naar Ed Gein doen abattoirpraktijk en receptuur toch sterk aan Texas denken.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #82, juli 2009.
