Zou ASSASSIN’S CREED met een A-list cast en gerenommeerde regisseur, dan eindelijk de holy grail der gameverfilmingen zijn? Al te blij kijkt regisseur Justin Kurzel in ieder geval niet op de publiciteitsfoto’s van de première vorige maand. Zou dat zijn omdat hij weet wat er komen gaat?
Het was een hoopgevend bericht. Gameontwikkelaar Ubisoft had acteur Michael Fassbender carte blanche gegeven voor de verfilming van hun succesvolle gameserie Assassin’s Creed. Fassbender zou niet alleen de hoofdrol spelen in het historische huurmoordenaarsverhaal; als uitvoerend producent kreeg hij ook creatief de touwtjes in handen. Goed nieuws, want de acteur uit onder andere INGLOURIOUS BASTERDS en PROMETHEUS staat garant voor kwaliteit. Meteen werden ook regisseur Justin Kurzel (SNOWTOWN) en actrice Marion Cotillard vastgelegd, met wie Fassbender in 2015 al de Shakespeare verfilming Macbeth maakte. Zou het dan toch allemaal goed komen met de gameverfilmingen, nadat bijna elke eerdere poging een artistieke mislukking bleek?
Maar wat op papier zo mooi leek, pakt in de praktijk minder goed uit. De Spaanse middeleeuwen zien er behoorlijk overtuigend uit, maar ASSASSIN’S CREED voelt ongeanimeerd en zielloos. En dat voor een film waarin het belangrijkste gespreksonderwerp een herinneringsmachine is die de Animus heet. Het leuke van het videospel is dat je de moordenaarsmissies in verschillende tijdsperiodes kunt spelen. De bewerking legt de nadruk juist op de Animus en dat betekent: weg historische actie, welkom quasi-bespiegelingen over de mensheid, wetenschap en vrije wil.
De plot gaat ongeveer zo. De ter dood veroordeelde crimineel Cal Lynch (Fassbender) blijkt een afstammeling van ene Aguilar de Nerha, een Spaanse huurmoordenaar die in de vijftiende eeuw onderdeel uitmaakte van een ondergronds moordenaarsgezelschap. Het doel van deze ‘Assassin’s creed’ was het beschermen van de Apple of Eden, een jeu-de-boules-achtig voorwerp waarmee een ander gezelschap, The Templars, de vrije wil wilde afschaffen.
Maar terwijl Cal in zijn cel op de dodelijke injectie wacht, is de schimmige multinational Abstergo Industries achter zijn familiegeschiedenis. Sofia (Marion Cotillard), experimenteel wetenschapper en dochter van de vals grijnzende Abstergo-directeur Rikkit (Jeremy Irons), probeert al jaren de oorsprong van het geweld te lokaliseren en ziet in Cal de ultieme testcase. Is hij door zijn bloedlijn als het ware geprogrammeerd om gewelddadig te zijn?
Voor hij er erg in heeft, zit Cal aangesloten op de Animus om de laatste momenten van zijn Spaanse voorouder te herbeleven. En terwijl de 21e-eeuwse crimineel zich een weg door het vijftiende-eeuwse Spanje baant, blijken Aguilars herinneringen ook de huidige locatie van de Apple of Eden prijs te geven. Het zou toch niet zo zijn dat Abstergo Industries iets met The Templars van doen heeft en die arme Cal gebruikt om die oh zo cruciale appel te lokaliseren?
Zo schieten we heen en weer tussen het gevangenisachtige laboratorium van Abstergo, de ruige Spaanse middeleeuwen en af en toe een Mexicaanse kustplaatsje in de jaren tachtig. Onderweg ontmoeten we schuimbekkende priesters, zielloze Assassins en een alles inspecterende adelaar. Waar het allemaal toe leidt? Geen idee. Wellicht beleven Dan Brown-fans plezier aan het Apple of Eden-complot, maar wanneer aan het eind van de film dan ook nog een bepaald historisch figuur komt opdagen, zal zelfs de meest doorgewinterde complotdenker zich afvragen waar deze bewerking de mist inging. Nee, ook ASSASSIN’S CREED zal het gamefilmgenre niet redden.
Distributie: 20th Century Fox. Release NL: 5 januari 2017, BE: 21 december 2016. Copyright: Guus Schulting. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 4 januari 2017.
