Is dit een nare droom? Helaas: nee. Freddie Krueger is terug, maar de remake van A NIGHTMARE ON ELM STREET blijkt vooral een nachtmerrie voor de liefhebbers van het origineel.
In 1984 konden we in A NIGHTMARE ON ELM STREET niet alleen genieten van de inmiddels bijna vergeten Heather Langenkamp en het filmdebuut van een jonge acteur genaamd Johnny Depp, de film werd vooral een klassieker dankzij het inventieve scenario van regisseur Wes Craven. En dankzij Robert Englund als Freddy Krueger natuurlijk. De griezel met het verbrande gezicht en de messen aan zijn vingers bestaat alleen in onze nachtmerries, maar zijn moorden zijn er niet minder echt of gruwelijk om.
Er verschenen sindsdien maar liefst zeven officiële sequels. In 2003 keerde het populaire horroricoon nog eenmaal terug om in FREDDIE VS JASON de concurrentie te lijf te gaan. Met de meeste van die films had Wes Craven niets van doen, en dat was vaak merkbaar. Krueger werd een lachertje, met oneliners die geestig noch griezelig waren. Het slechte nieuws over de nieuwe A NIGHTMARE ON ELM STREET is dat Craven er weer niets mee van doen had. Nog slechter nieuws is dat de film werd geregisseerd door iemand die vooral ervaring heeft met videoclips, en werd geproduceerd door Michael ‘TRANSFORMERS‘ Bay.
Bays productiehuis Platinum Dunes vergreep zich al eerder aan onder meer THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE, THE AMITYVILLE HORROR en FRIDAY THE 13TH. Soms resulteerde dat in acceptabele films, meestal niet. De aanpak is steevast dezelfde: een jonge, aantrekkelijke cast; een doorsnee scenario en een cinematografie die met veel duisternis en grauwgroene kleuren voor grimmig moet doorgaan. Dit scenario is van onder meer Eric Heisserer en dat voorspelt weinig goed voor Matthijs van Heijningen Jr.’s prequel van THE THING die hij ook neerpende. Regisseur van dienst is Samuel Bayer. Het spannendste dat hij ooit regisseerde was de videoclip ‘Smells Like Teen Spirit’ van Nirvana. Die opwinding roept zijn nieuwe film zeker niet op.
Korte samenvatting: nadat Dean een bizarre dood is gestorven, ontdekken zijn mooie, moderne vrienden en vriendinnen dat Freddy het in hun dromen op hen voorzien heeft. Enkele nachtmerriemoorden en vele soapdialogen later weten twee van hen waarom. De keuze is uit de volgende wegwerppersonages: blonde Kris (Katie Cassidy), ex-vriendje Jesse (Thomas Dekker), barjuf Nancy (Rooney Mara) en Quentin (Kyle Gallner). Het paar dat de film uiteindelijk overleeft zal het voortaan moeten doen met enkele jeugdtrauma’s extra. Deze NIGHTMARE keert namelijk uitgebreid terug naar de tijd dat kinderlokker Krueger nog tuinman was van de peuterspeelzaal!
De makers van A NIGHTMARE ON ELM STREET leveren, om met Peter R. de Vries te spreken, enkele keiharde bewijzen van onvermogen. Er is namelijk volop vergelijkingsmateriaal. De scène waarin Freddy een meisje door de slaapkamer slingert, tegen het plafond kwakt en vervolgens uiteenrijt, is vrijwel exact overgenomen uit de originele film. Net als de moord op Jesse in de gevangenis. Of het moment waarop Nancy in bad in slaap valt en zich tussen haar gespreide benen iets beweegt… Toch moet elk van die gejatte scènes het onmiddellijk afleggen tegen het origineel. Sfeer? Spanningsopbouw? A NIGHTMARE ON ELM STREET is een lange aaneenschakeling van steeds hetzelfde korte schrikeffect met hard geluid. Na vijf keer springt niemand nog uit z’n bioscoopstoel.
Nog treuriger is dat de nieuw verzonnen scènes de regels van de franchise niet eens serieus nemen. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk om in slaap te vallen en van Freddy te dromen, terwijl je aan het zwemmen bent? Quentin slaagt daarin. Vervolgens blijkt zijn nachtmerrie ook helemaal niet bedoeld om hem angst aan te jagen, maar om ons iets uit te leggen over de dood van Fred Krueger. Het moment dat boze ouders de kinderlokker in de fik steken terwijl op een afstandje Kyle Gallner kleumend van de kou in zijn strakke zwembroek staat toe te kijken, is het hilarische dieptepunt van deze film.
Ondergetekende zag de film tijdens een sneak-voorstelling. De volle zaal verheugde zich zeer op Jackie Earle Haley (WATCHMEN) als opvolger van Robert Englund. Helaas, zijn nieuwe make-up en diepe stem zijn niet voldoende. Bovendien gebruikt hij die stem om de hinderlijke traditie van sadistische oneliners te continueren. Slechts één grap (‘How’s this for a wet dream?’, bovendien gejat uit A NIGHTMARE ON ELM STREET 4) treft werkelijk doel. Maar goed, met Gallner als slapeloze medicijnverslaafde, Nancy die de wekker zet voordat ze in bad gaat of het vreemde, onbegrijpelijk dramatisch gefilmde moment waarop moeder een onleesbare doktersverklaring moet ondertekenen, had de zaal helemaal geen joker meer nodig.
Distributie: Warner Bros. Release NL: NL: 20 mei, BE: 12 mei 2010. Copyright: Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 21 mei 2010.
