Chique! Steve de Roover, de regisseur van de documentaire FORGOTTEN SCARES: AN IN-DEPTH LOOK AT FLEMISH HORROR CINEMA, werkt aan een vervolg. “Aan de Vlaamse kant is best veel trash gemaakt; de Waalse kant biedt meer surreële klasse,” belooft hij.
De Roover was gisteren te gast op het B-Movies, Underground en Trash Film Festival in Breda en vertoonde daar zijn documentaire. We besteedden in Schokkend Nieuws #122 al uitgebreid aandacht aan FORGOTTEN SCARES. België heeft eigenlijk een veel langere traditie in horror dan veel mensen weten: van de meesterlijke vampierfilm DAUGHTERS OF DARKNESS (Harry Kümel, 1971), langs uiterst obscure films als THE ANTWERP KILLER (Luc Veldeman, 1983) en THE AFTERMAN (Rob Van Eyck, 1985) naar de films met enig internationaal dvd- of festivalsucces zoals RABID GRANNIES (Emmanuel Kevyn, 1988) en WELP (Jonas Govaerts, 2014).
De meeste van bovengenoemde regisseurs, maar ook Johan Vandewoestijne (LUCKER), Léon Paul De Bruyn (MANIAC NURSES) en Pieter van Hees (LINKEROEVER) verschenen voor de camera van De Roover. De pratende hoofden en de low-budget producties van Vanderwoestijne domineren de tweede helft van de documentaire iets teveel, maar het is hoe dan ook een onderhoudende en boeiende eerste kennismaking. Jan Verheyen (ALIAS) treedt op als de welwillende cynicus die er niet in gelooft, maar toch maar wilde dat het nog eens wat werd met die Nederlandstalige horror.
“Dat statement van Jan in de film, ‘Horror werkt niet in het Vlaams of in het Nederlands’ – ik vind dat niet waar,” zegt Steve De Roover. “Ik heb er ook bewust drie posters ondergezet: A L’INTERIEUR (Bustillo & Maury, 2007), ik vind dat een van de sterkste horrorfilms van de afgelopen jaren en dat was Franstalig. DØD SNØ (Tommy Wirkola, 2009) is Zweeds. En JUAN OF THE DEAD (Alejandro Brugués, 2011): Cubaans. Daarmee wil ik een statement maken. Elk filmgenre werkt in elke taal. Het moet gewoon goed zijn.”
THE ANTWERP KILLER staat nu volledig op YouTube,maar er is verder erg weinig over bekend. Eric Feremans, die de score componeerde, vertelt in je documentaire dat iedereen belazerd is door regisseur Luc Veldeman en dat zijn muziek op het laatste moment vervangen is door die van John Carpenter!
“Die film is zo obscuur. Ik vind dat niet goed, maar ik vind dat wel interessant. Luc Veldeman heb ik uiteindelijk niet kunnen vinden. Ik heb wel een idee waar hij zou kunnen zitten. Een Nederlander, die op de aftiteling bedankt wordt, heeft geprobeerd hem zover te krijgen dat hij met me zou spreken, maar helaas. Mensen vragen me dat vaak: negen van de tien namen die je kunt noemen heb ik echt wel geprobeerd te spreken te krijgen.”
Geen antwoord of een weigering?
“Beiden. Kurt van Eeghem over DE AARDWOLF (Rob Van Eyck, 1985) en Werner De Smedt en Michael Pas over ALIAS gingen er ook niet op in. Een van de andere regisseurs die ontbreekt is meermaals gevraagd en heeft me twee keer laten stikken. Letterlijk: een locatie geregeld, licht opgezet, camera opgezet, twee uur wachten voor niks. Ik dacht: dat doen twee keer, maar geen derde keer.”
Ik vind het ook interessant dat je Pierre Drouot hebt ondervraagd. Hij is de intendant van het Vlaams Audiovisueel Fonds en was in de jaren zeventig notabene uitvoerend producent van DAUGHTERS OF DARKNESS. Hij stelt dat er geen vooroordeel is tegen horror bij het VAF, alleen een gebrek aan goede scenario’s. Ben je het met hem eens?
“Ik bemerkte toen ik met de documentaire begon veel bitterheid bij de makers en sympathiseerde daarmee. Ik denk dat er nu toch wel iets veranderd is. WELP heeft steun gekregen en er is ook steun toegekend aan de lange versie van DE VIJVER van Jeroen Dumoulien. Mijn productiebedrijfje heeft nu net geld gekregen voor een korte horrorfilm, MUIL van Jasper Vrancken. DE ZAAK ALTZHEIMER (Erik van Looy, 2003) heeft veel veranderd. BLACK, die film van Adil El Arbi en Bilall Fallah… DE PREMIER (Erik van Looy, 2016), zo’n op een Amerikaanse leest geschoeide actiefilm… Ik denk dat er nu meer diversiteit is – het is echt niet meer de Vlaamse boer die op het platteland staat. Die tijd is voorbij. Sommige van de pioniers in mijn film zullen dat tegenspreken. Zij moesten alles met bloed, zweet en tranen en zonder geld doen. Daarom eer ik hen als pioniers, maar ik denk wel dat er nu meer kan. En ik hoop dat dat dan ook in hogere bezoekersaantallen resulteert.”
Ik hoorde dat jij ook subsidie gaat aanvragen voor een vervolg op FORGOTTEN SCARES?
“Ja, ik wil heel graag het complete verhaal vertellen. Na onze eerste screening op het Brussels International Fantastic Film Festival kwamen er mensen vragen: waarom zit CALVAIRE (Fabrice Du Welz, 2004) er niet in? Of AMER (Hélène Cattet, Bruno Forzani, 2009)? Ik heb op een gegeven moment de beslissing moeten maken om alleen de Vlaamse films te doen, wat uiteindelijk al vrij veel is, maar ik wil zeker in een tweede documentare de Waalse kant laten zien. Ik wil met twee delen FORGOTTEN SCARES heel België op de kaart te zetten. Net als met Nederhorror; in het buitenland is er nauwelijks iets over bekend. En ik wil ook de problemen laten zien. Zoals Jonas in de documentaire vertelt: WELP is in heel veel landen vertoond, met verschillende ondertitelingen – maar niet in Wallonië. En veel Waalse films moet ik via een of ander specialistisch buitenlands label gaan zien, want ze worden in Vlaanderen niet uitgebracht. ALLÉLUIA (Fabrice Du Welz, 2014), bijvoorbeeld, het was ongelofelijk moeilijk om die ergens in Vlaanderen te zien.”
Hoever ben je nu met het tweede deel?
“Er is een aantal mensen van de crew geëngageerd en ik ben bezig met de research. In Cannes heb ik ook al met een paar distributeurs gesproken over de rechten. We hopen eind volgend jaar al te draaien. Het feit dat we nu FORGOTTEN SCARES hebben, dat die op veel festivals geselecteerd is geweest en een prijs gewonnen heeft in Florida, en dat er in juni 2018 een dvd van uitkomt; dat maakt ons dossier bij het Fonds wel veel sterker.”
Het je eigenlijk een favoriete Vlaamse film?
“Dat is zonder enige twijfel DAUGHTERS OF DARKNESS. Maar WELP vind ik ook fantastisch. Dat ziet er ook echt uit als zo’n zeldzame diamant waarover Jan Verheyen het heeft.”
