VOORPRET | Het is natuurlijk verwarrend dat HALLOWEEN (vanaf 1 november in de bioscoop) een vervolgfilm is met exact dezelfde titel als het origineel. Hierbij een lijstje met titels van vervolgfilms die het er ook niet eenvoudiger op maken.
THE THING (2011)
In 2011 maakte Matthijs van Heijningen Jr. een prequel van THE THING (John Carpenter, 1982). De film vertelt wat er is gebeurd met het Noorse team, vlak voordat Kurt Russell en zijn collega’s de ravage aantroffen en onderdak gaven aan een hond. Maar waar prequels veelal een subtitel als ‘The Beginning’ krijgen, kreeg deze prequel vreemd genoeg exact dezelfde naam mee als de vorige film. Mede daardoor wordt de film ook nog steeds door velen een remake genoemd. Maar goed, niet alle films kunnen natuurlijk zo’n duidelijke titel krijgen als DOMINION: PREQUEL TO THE EXORCIST (Paul Schrader, 2005).
ZOMBI 2 (1979)
Je Italiaanse zombiefilm ZOMBI noemen is eigenlijk duidelijkheid ten top. Logischerwijs zou je verwachten dat ZOMBI 2 (Lucio Fulci, 1979) daar dan het vervolg op is. ZOMBI 2 is echter eigenlijk het vervolg op een door Dario Argento gemonteerde versie van DAWN OF THE DEAD (George A. Romero, 1978), die ook wel ZOMBI wordt genoemd. Maar op bepaalde plekken staat ZOMBI 2 juist weer bekend onder de naam ZOMBIE. Er zijn gaandeweg nog veel meer films gemaakt met de titel ZOMBI, maar duidelijkheid of consistentie in die serie is erg ver te zoeken. Richard Raaphorst maakte in 1995 overigens een korte film getiteld ZOMBI 1 als ode aan de films van Romero en Fulci.
RETURN OF THE LIVING DEAD (1985)
Na het succes van NIGHT OF THE LIVING DEAD (1968) konden George A. Romero en zijn mede-schrijver John A. Russo het niet eens worden over de mogelijke vervolgfilms. Er werd een deal gemaakt: beide heren mochten zelf een vervolg maken, maar Russo hield het recht op de titel ‘Living Dead’. Romero maakte vervolgens DAWN OF THE DEAD en Russo schreef een script, getiteld RETURN OF THE LIVING DEAD. Het duurde jaren voordat dit script in handen kwam van Dan O’Bannon. Die vond ‘t niet al te best en een veel te serieuze poging een vervolg op NIGHT OF THE LIVING DEAD te maken. Hij herschreef de boel, gooide er veel meer humor in en maakte de horrorkomedie die we vandaag de dag kennen. Maar ondanks de voorgeschiedenis en de titel heeft de film niets met NIGHT OF THE LIVING DEAD te maken.
RAMBO (2008)
Als iemand aan de film RAMBO refereert, is de kans aannemelijk dat hij of zij het heeft over FIRST BLOOD (Ted Kotcheff, 1982). Pas bij het vervolg kwam de naam van John Rambo in de titel, in de vorm van RAMBO: FIRST BLOOD PART II (George P. Cosmatos, 1985). Het hele ‘First Blood’ gebeuren werd weggehaald voor de derde film, die simpelweg RAMBO III (Peter MacDonald, 1988) heet. Twintig jaar later regisseerde Sylvester Stallone zelf een vierde hoofdstuk. De titel werd niet ‘Rambo 4’ – en ook niet ‘Rambo 4: First Blood Part 3’ – maar simpelweg RAMBO (2008). Naar verluidt werkt regisseur Adrian Grunberg aan een vijfde en laatste Rambo-film, momenteel onder de overzichtelijke noemer RAMBO 5. Maar grote kans dat ook die titel nog wordt veranderd in iets minder logisch.
THE PREDATOR (2018)
Het begon zo lekker overzichtelijk: het vervolg op PREDATOR (John McTiernan, 1987) heette gewoon PREDATOR 2 (Stephen Hopkins, 1990). Niets meer en niets minder. Maar toen twintig jaar later een nieuw deel werd gemaakt, ging men niet voor ‘Predator 3’, maar voor PREDATORS (Nimród Antal), wat al enigszins verwarrend kan zijn. Acht jaar later deed men er nog een schepje bovenop door de vierde film THE PREDATOR (Shane Black) te noemen. Nu is het wachten tot men een vijfde film gaat maken met de titel ‘The Predators’.
THE FINAL DESTINATION (2009)
Het moge duidelijk zijn dat cijfers in titels overzicht geeft. Als een film dus FINAL DESTINATION 2 of 3 heet, dan weet je meer dan genoeg. Maar soms – zoals bij THE PREDATOR – vindt men het voldoende om enkel een lidwoord toe te voegen. Zo kwam er in 2009 een vierde film, die ineens THE FINAL DESTINATION (David R. Ellis) als titel kreeg. De makers zagen zelf blijkbaar ook in dat dit een rare keuze was, want het vijfde deel heette daarna gewoon weer FINAL DESTINATION 5 (Steven Quale, 2011).
TEXAS CHAINSAW 3D (2013)
De continuïteit van de TEXAS CHAINSAW MASSACRE serie is een puinhoop, alle films uit de reeks op de juiste volgorde zetten is nog een flinke klus. Vooral omdat men in 2013 een zevende deel uitbracht, getiteld TEXAS CHAINSAW 3D (John Luessenhop). Maar horrorfans weten dat zo’n titel eigenlijk enkel bedoeld is voor een derde deel uit een filmreeks. Maar in tegenstelling tot een FRIDAY THE 13TH 3D, JAWS 3D of AMITYVILLE 3D is deze TEXAS CHAINSAW 3D alles behalve deel 3. Het échte deel 3 uit die reeks heette namelijk LEATHERFACE. En zo heet ook de prequel op TEXAS CHAINSAW 3D. Snapt u het nog?
THE FINAL CHAPTER
Zoals een prequel soms de titel ‘The Beginning’ draagt, zo kan de titel ‘The Final Chapter’ duidelijk maken dat het om het laatste hoofdstuk gaat in een filmreeks. Het enige probleem? Die titels blijken zeer zelden te kloppen. Het bekendste voorbeeld is FRIDAY THE 13TH: THE FINAL CHAPTER (Joseph Zito, 1984), een vierde deel uit een reeks van twaalf films. Een ander voorbeeld is PUPPET MASTER 5: THE FINAL CHAPTER (Jeff Burr, 1994), een serie waar inmiddels dertien films van zijn gemaakt. En ook films als SAW 3D: THE FINAL CHAPTER (Kevin Greutert, 2010) en LAKE PLACID: THE FINAL CHAPTER (Don Michael Paul, 2012) pretenderen het einde te zijn, maar zijn inmiddels doodleuk opgevolgd door nieuwe vervolgen.
