THE PURGE speelt zich af in het Amerika van 2022. Geweld en armoede zijn vrijwel verdwenen, en met de economie gaat het uitstekend. Oorzaak van deze utopische wereld is de Purge: één nacht per jaar waarin alle misdrijven legaal zijn, inclusief moord.
Deze nacht biedt de burgers de kans zich ongestraft helemaal uit te leven om alle opgekropte agressie van het jaar in één keer kwijt te raken.
James Sandin (Ethan Hawke) handelt in state of the art beveiligingssystemen en dat is, zeker rond de Purge, een lucratieve handel. Elk jaar vestigen de Sandins zich comfortabel in hun eigen zwaar beveiligde kast van een huis om the Purge heelhuids door te komen. Maar dit jaar beslist het lot anders, wanneer zoontje Charlie een dakloze man binnenlaat, waarop de Purgers die hem achterna zaten zich tegen de familie Sandin keren.
THE PURGE is een flinke hit in Amerika en de zoveelste toevoeging aan een lange rij horrorfilms die met een mini-budget vele miljoenen opbrengen. Met een budget van slechts 3 miljoen, bracht de film al meer dan 60 miljoen dollar op. Schrijver/regisseur James DeMonaco haalde de inspiratie voor zijn film uit de Star Trek-aflevering ‘Return of the Archons’ en uit BATTLE ROYALE. En het gegeven van de belagers die willen dat hun beoogde slachtoffer wordt uitgeleverd, kennen we natuurlijk van STRAW DOGS.
THE PURGE begint goed. De premisse is sterk en de alom aanwezige maatschappijkritiek mag er dik bovenop liggen, maar is welkom. Ook voert DeMonaco enkele interessante plotelementen ten tonele: zo beschikt Charlie over een op afstand bestuurbare pop met ingebouwde camera en heeft hij een verborgen schuilplaats in huis, en heeft dochter Zoey nog een ouder vriendje met wie ze van haar vader eigenlijk niet mag omgaan.
De belagers van de Sandins dragen oprecht griezelige maskers en Rhys Wakefield geeft als hun leider een full on Patrick Bateman-imitatie weg. Dat werkt verrassend goed. Wat minder goed werkt, is DeMonaco’s manier om zijn personages uit de problemen te krijgen. Eén personage dat in een uitzichtloze situatie lijkt te zitten, wordt gered door iemand die van buiten het beeld de belager overhoop schiet. Een trucje dat één keer werkt, maar DeMonaco blijft het herhalen, waardoor de film erg voorspelbaar wordt.
En hoe groot is dat huis van de Sandins nou eigenlijk? Kennelijk erg groot, maar waar personages zich bevinden en hoe die ruimtes zich verhouden tot de rest van het huis is vaak onduidelijk, wat de spanning niet ten goede komt. Tot slot wordt er met een deel van de eerder genoemde interessante plotelementen te weinig gedaan. Vooral de afhandeling van de subplot met het vriendje levert meer vragen dan antwoorden op. En die rijdende camera had zo mooi als geheim wapen kunnen dienen: DeMonaco laat het na hier een mooi alternatief uit te halen voor zijn zwakke Deux Ex Machina-trucje. En zo blijft uiteindelijk vooral het gevoel over dat er méér uit deze sterke premisse gehaald had kunnen worden.
Distributie: Universal. Release NL: 18 juli, BE: 18 september 2013. Copyright: Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 17 juli 2013.
