Men neme: het Koreaanse platteland, een sullige politieagent, een Japanse vreemdeling, een bezeten meisje en een gladde sjamaan. Voeg er wat zombies en een demon met vuurrode ogen aan toe en je krijgt een aardig beeld van de waanzin die het Zuid-Koreaanse THE WAILING voor je in petto heeft.
Zes jaar lang werkte de Zuid-Koreaanse regisseur Na Hong-Jin aan zijn metafysische horrorfilm THE WAILING, over het bergdorpje Gokseong dat in de greep is van een bovennatuurlijke kracht. Een paar jaar besteedde hij aan research naar occulte Koreaanse religies, en één jaar zat hij in de montagekamer om de puzzelstukjes in elkaar te leggen.
Het resultaat: een epische mix van procedurethriller, plattelandsfarce en THE EXORCIST, die je tot het allerlaatste moment laat afvragen wat die bovennatuurlijke krachten toch kunnen zijn. Een zowel grappige, enge als ontregelende vertelling in de traditie van de grote Koreaanse genretitels als THE HOST, THE ISLE en OLD BOY. En Hong-Jin’s eigen genadeloze debuutfilm THE CHASER (2008), waarin een ex-agent een hopeloze zoektocht onderneemt naar een psychopathische moordenaar.
THE WAILING kan zich met die illustere voorgangers meten. Het begint allemaal op een regenachtige ochtend. De nacht ervoor is een brute moord gepleegd en inspecteur Jong-Goo (Do Won Kwak) wordt in alle vroegte uit bed gebeld: of hij even bij de plaats delict kan assisteren. Alsof het een Bijbels voorteken is, daalt de politieman niet veel later via een blubberig bergpadje en in de stromende regen in de chaotische crime scene af. Zwaailichten, bloedspetters, druk schreeuwende agenten. Er is hier duidelijk iets vreselijks gebeurd. Een beestachtige moord, met een aangevreten lichaam dat in stukken gescheurd op de houten portiek ligt. De dader is er ook nog. Het is een van de dorpsbewoners, die met blaren over z’n hele lichaam aan een paal zit vastgeketend. Koortsachtig staart hij voor zich uit. Een krankzinnige, lijkt het, die plotsklaps een honger naar mensenvlees heeft ontwikkeld. En dan wordt er ook nog een reusachtig vogelnest in z’n huiskamer aangetroffen.
Die moord is het begin van een stroom soortgelijke aanvallen: mensen die door een zombivirus getroffen worden en buurtbewoners te lijf gaan. De ietwat sullige Jong-Goo wil er het fijne van weten. Zijn die hallucinerende paddo’s die telkens in het nieuws verschijnen de schuldigen? Is het toeval? Of toch die Japanse vreemdeling (Kunimura Jun) die recent in het bos is komen wonen? De wildste verhalen gaan er over hem rond. Hij zou een vrouw verkracht hebben, hij zou een demon zijn, hij zou poedelnaakt met vuurrode ogen gespot zijn terwijl hij een onschuldig hertje aanviel. En dat terwijl die arme goedzak zijn dagen alleen maar vult met vissen in een naburige rivier. Toch?
Regisseur Na Hong-Jing geeft je al snel de kaarten in handen om dit alles uit te vogelen, maar onthoudt je telkens net die ene troefkraat voor een beslissende slag. Net als zijn eerdere films THE CHASER en THE YELLOW SEA (2010), staat de vraag naar goed en kwaad centraal. Maar waar die twee eerdere politiethrillers naar de aard van het kwaad in de moderne maatschappij speurden, zoekt THE WAILING het antwoord in de metafysica: wat speelt er zich buiten ons voorstellingsvermogen af? En is dat fundamenteel goed of kwaad? En wat als die kracht zich nu eens openbaarde? Zijn we dan werkelijk machteloos?
Grote vragen, maar THE WAILING is gelukkig ook een echte horrorfilm. Bovennatuurlijk, gory en eng. Cameraman Hong Kyung-Pyo (MOTHER, SNOWPIERCER) filmt het als een epische maar verontrustende droom. Wanneer Jong-Goo’s negenjarige dochtertje ook bezeten raakt van iets kwaadaardigs schakelt de politieman een gladde sjamaan in. Er is een demon in de buurt, aldus de sjamaan, en die kan alleen met een tegenspreuk worden bestreden.
De stampende séance die wordt georganiseerd, is misschien wel het hoogtepunt van THE WAILING. Terwijl twee sjamanen elkaar met gezang en dierenoffers bestrijden, ligt Jong-Goo’s dochtertje op bed te kermen. Ze kraakt en schreeuwt, De sjamaan slaat op zijn trommels. Steeds sneller, dwingender, meeslepender, terwijl de camera steeds dichter op zijn huid kruipt. Harder, sneller, onheilspellender. Wie die scene ooit in zijn dromen tegenkomt, zal badend in het zweet wakker worden en dat dwingende ritme en die kwaadaardige gezichten niet snel uit zijn gedachten kunnen bannen. Net als THE WAILING zelf. Want dat laatste beeld…
Distributie: Contact Film, release NL 6 oktober. Copyright Guus Schulting. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 6 oktober 2016.
