TGIF | Alles komt weer terug, maar nog niet helemaal zoals we gewend zijn. Geen mooier symbool daarvan dan het festival van Cannes dat dit jaar in juli (niet in mei) plaatsvindt.
Ook al waren er door de pandemie minder grote sterren op de rode loper, Cannes blijft een goed opstapje voor films in Hollywood. Vanaf het eerste festival in 1946 is de band tussen de Gouden Palmen en de Oscars alleen maar sterker geworden, en aangezien de Academy steeds internationaler wordt zal dat nog toenemen. Dit jaar was ANNETTE van Leos Carax de openingsfilm, een bijzondere fantasy-rockopera die zorgde voor een positieve buzz, ook al vertrokken traditiegetrouw veel mensen halverwege de première. Hoewel Carax meestal jaren nodig heeft om een film te maken, lijkt hij alweer bezig te zijn met zijn volgende, die deze zomer in Parijs wordt opgenomen. Op de Franse castingsite Book Me wordt daarvoor gezocht naar mimespelers, dansers, atleten en stuntmannen ‘die kunnen vallen.’ Collega Paul Verhoeven liet ons ook even wachten, maar presenteerde op Cannes eindelijk zijn nieuwste film BENEDETTA. Volgens onze Paul hebben zijn films vaak homo- of biseksuele personages om de simpele reden dat zij een deel van de bevolking zijn. Klinkt logisch, maar bij Disney hebben ze daar nog steeds moeite mee. Er wordt altijd hoog van de toren geblazen, zoals bij de eerste homokus in HIGH SCHOOL MUSICAL: THE MUSICAL: THE SERIES, maar het is de vraag of die er toe doet. En of ze 85 jaar geleden beter op dreef waren met het Oscarwinnende FERDINAND THE BULL. Nog meer nostalgische gevoelens naar het oude Disney duiken op in een verhandeling over de klassieke animatiefilm ROBIN HOOD, en hoe na die alle kleur en lol uit de verhalen over de beroemde boogschutter werd gehaald. Je krijgt meteen (weer) zin die film te zien – al is het maar voor Peter Ustinov als prins John.
En als we toch bezig zijn met een terugblik: SAILOR MOON ging van Japanse tekenfilmserie uit de jaren negentig naar een wereldwijd merchandising-imperium. Op Netflix gaat SAILOR MOON ETERNAL: THE MOVIE vrolijk verder waar de SAILOR MOON CRYSTAL-serie eindigde in 2016. Een ander fenomeen is de geliefde monsterfilm THE MARVELLOUS MOTHRA. We kunnen de positieve boodschap zestig jaar later nog steeds goed gebruiken. De film laat een wereld vol problemen zien, maar zegt ook dat die sores kan worden opgelost. Andere terugblikken betreffen de moderne, komische slasher FREAKY en een interview met regisseur Christopher Landen. Iets verder terug in de tijd werpen we een blik op het minstens zo griezelige 1408. En op serie-gebied wordt uitgelegd waarom twee afleveringen van AVATAR: THE LAST AIRBENDER voorbeelden zijn van bottle episodes die echt iets toevoegen. Een bottle episode bespaart geld door zich te richten op de bestaande decors, centrale personages en zich meer op emoties te richten dan op plotontwikkeling. En of je die AVATAR nou wel of niet leuk vindt, de Nederlandse animator Cas van de Pol vat de drie seizoenen geinig samen met zijn tekenfilms.
Soms blikken de films zelf terug. Zo kregen we na STRANGER THINGS een golf van nostalgie naar de jaren tachtig, met de IT-films, SUMMER OF 84 en nu de Netflix-trilogie FEAR STREET en de film CENSOR. De folk horror is ook terug van weggeweest, en niet alleen in films als MIDSOMMAR. We zien het net zo goed in de video bij Lorde’s nummer Solar Power, Max Porters boek Lanny en de Jude Law-serie THE THIRD DAY van vorig jaar. Een genre dat juist verdwenen lijkt te zijn is dat van de ‘spooky cop shows’ over buitenbeentjes, zoals BUFFY THE VAMPIRE SLAYER en THE X-FILES. Tegenwoordig zien we vaker ‘gewone’ agenten, wat iets zegt over de veranderde blik op de politie. We kunnen ook het nodige leren van slechte dinosaurusfilms en in de Saurian Cinema-serie worden er meerdere onder de loep gelegd. Je kunt ook leren van elkaar: Brian De Palma hielp George Lucas met het herschrijven van de openingstekst van STAR WARS en als een soort wederdienst wees Lucas zijn collega op een probleem in de openingsscène van diens MISSION: IMPOSSIBLE. Deze week kwamen we ook veel huldes tegen voor wijlen Richard Donner, regisseur van THE OMEN, SUPERMAN, THE GOONIES, de LETHAL WEAPON-serie, en producent van FREE WILLY. Tenslotte een terugblik op de ontwikkeling van de begintitels in films en hoe Kyle Cooper met SE7EN daarin een nieuwe fase aankondigde.
Dan is het tijd om vooruit te blikken en we zien helaas geen tweede seizoen van LOVECRAFT COUNTRY, gebaseerd op de roman van Matt Ruff, die blijkbaar geen inspiratie had voor een opvolger. Er komt wel een boek van cameraman Roger Deakins, die gewerkt heeft met onder meer de Coens, Denis Villeneuve en Sam Mendes. In zijn fotoboek Byways krijgen we vijftig jaar aan foto’s te zien. Waar we het echter meest naar uitkijken is THE SUICIDE SQUAD, dat wordt omschreven als James Gunns versie van THE DIRTY DOZEN als R-rated superheldenfilm. Gunn kreeg de vrije hand en stopte behalve veertien leden van het zelfmoordcommando ook weer vol toffe muziek in zijn film – al moesten daarbij een aantal nummers sneuvelen. Zoals Rusty Cage van Johnny Cash, omdat diens Folsom Prison Blues al door Guy Ritchie werd gebruikt in het recente WRATH OF MAN. Het schijnt dat de productie van Amazons THE LORD OF THE RINGS-productie nog grotere problemen heeft: minstens drie stuntmensen zijn ernstig gewond geraakt en er wordt gezegd dat deze duurste serie ooit (budget $1 miljard!) de veiligheidsnormen niet serieus genoeg neemt. Helaas zijn ze niet de enige en zal het nog wel even duren voordat alles echt normaal is – en Cannes weer in mei plaatsvindt.
Prettig weekend!
