Ik word er altijd een beetje melancholisch van. Elke jaarlijst brengt nieuwe titels die je toch eigenlijk zou moeten kijken, maar ondertussen stormen de nieuwe films ook al weer aan – en dan hebben we het nog niet eens over de televisieseries.
Eerst maar even de laatste beetjes kerst wegwerken. Het is bijvoorbeeld te laat voor kerstliedjes, maar misschien kan je voor Spider-Bells en de rest van het kerstalbum van SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE een uitzondering maken, of voor een avondje Netflix met de nieuwe beste Kerstman. Deze terugblik op de release vol ophef van SILENT NIGHT, DEADLY NIGHT zou ongeacht de tijd van het jaar het lezen waard zijn. En ik heb op kerstavond DIE HARD weer eens herkeken, ondanks al het gezeur over of het nou wel of niet een kerstfilm is – en dat vinden ze bij Twentieth Century Fox duidelijk geen probleem. Overigens suggereer ik al jaren ook GO als alternatieve kerstfilm, en bij Vice weten ze de allure van een jonge Timothy Olyphant zonder shirt maar mét kerstmuts ook op prijs te stellen.
Dan: AQUAMAN. Ik heb hem (nog) niet gezien – zal vast wel vermakelijk zijn, maar er is nog zoveel anders moois in de bios. Mocht ik hem uiteindelijk missen kan ik mezelf wellicht troosten met dit, ehm, speelgoed – zie plaatje. Voor het speelgoed van Momoa waren de onderwateropnames kennelijk iets minder plezant. Wie na AQUAMAN zin heeft gekregen in meer onderzeeplezier kan terecht bij dit lijstje, dat zelfs teruggrijpt op Meliès. En voor de drie mensen die waarde hechten aan de continuïteit van het DCEU kan je hier genieten van wat mierengeneuk (gemierenneuk?) over plotgaten.
Ik kijk liever terug op wat 2018 ons voor moois en verrassends bracht – tijdens mega-gezellige podcast-opnames, bijvoorbeeld, of door de jaarlijstjes van mede-SN’ers te lezen. Op mijn lijstje staat onder andere ANNIHILATION, een film met volgens Bloody Disgusting een van de engste horrormomenten van het jaar. Op mijn lijstje staat ook SORRY TO BOTHER YOU, die helaas geen volwaardige release kreeg in Nederland, maar die volgens The Guardian een mooi voorbeeld is van het opkomende Afro-surrealisme. En 2018 was ook een verrassend goed jaar voor… zombies!
Maar 2018 duurt nog maar een paar dagen. Je kan niet eindeloos blijven terugblikken, vooral niet als ons zoveel (potentieel) moois te wachten staat. De trailer voor US maakt bijvoorbeeld erg benieuwd naar de opvolger van GET OUT – de lijst van films die hoofdrolspeelster Lupita Nyong’o moest kijken ter voorbereiding helpt niet om de torenhoge verwachtingen te temperen. Minder lang hoef je te wachten op de BLACK MIRROR-film, BANDERSNATCH, die als het goed is nú op Netflix staat – en zou het dan inderdaad een choose-your-own-adventure-film zijn? Deze lijst van Collider staat vol met intrigerende titels, al heeft er volgens mij nog maar eentje (CLIMAX) een bevestigde release-datum in Nederland.
Gelukkig kan ik mezelf troosten met PREDATOR-whiskey en een paar lange essays over THE METEOR MAN en STARMAN. Op de agenda voor oudejaarsavond staan twee titels die langskwamen bij de podcast maar die ik nog niet heb gezien: BAD TIMES AT THE EL ROYALE (leuk, zo die twee lidwoorden achter elkaar) en LAISSEZ BRONZER LES CADAVRES. Daarmee moet het nieuwe jaar haast wel goed beginnen. Ook alle lezers wens ik dan nu maar een fijne jaarwisseling en een 2019 vol toffe films – of ze nu oud of nieuw zijn!
