Bijna weekend. Bijna kerst ook. Vóór alle familieverplichtingen nog eerst maar even onderuit met de een-na-laatste Thank God It’s Friday van dit jaar.
Toen ik gehoor gaf aan de oproep voor deze TGIF stond ik er niet echt bij stil hoezeer ik op het ogenblik gehandicapt ben. De familieverplichting waar ik namelijk het meest naar uitkijk is een bezoekje aan STAR WARS: THE LAST JEDI met mijn ouders, broer en zus. Maar ja, dat betekent dat ik hem nog steeds niet gezien heb, terwijl ik schat dat zo’n 58% van de artikelen op filmwebsites de afgelopen twee weken over die film gaat.
Over het algemeen ben ik niet een gigantische spoiler-foob: een goede film moet niet zo makkelijk te verpesten zijn. Maar van THE LAST JEDI heb ik al wel gehoord dat hij a) erg speelt met het onderuithalen van verwachtingen en b) regels breekt. Dan vind ik het toch zonde om te veel te lezen van tevoren – en vind ik het ronduit asociaal als website spoilers gewoon in de koppen van artikelen zetten (reuzebedankt hoor, Slate).
Je kan ook zeggen: als je niets wil horen over de film voordat je hem ziet, moet je gewoon direct de eerste dag gaan. Anders is het je eigen schuld. Op zich waar – maar zo moeilijk is het nou ook niet om koppen wat mysterieus te houden en te waarschuwen als je plotdetails gaat bespreken, vooral bij nieuwere films.
Nou ja, voor degenen die toch alles over THE LAST JEDI willen lezen heb ik wat links naar stukken die ik zelf nog eventjes bewaar voor komende dinsdagavond: over de RottenTomatoes score; over de cameo van Tom Hardy die uit de film werd gesneden en nóg een scène die sneuvelde in de montage; over de bezwaren van Mark Hamill; over waarom epilogen altijd teleurstellen; over de shirtloze scène van Kylo Ren (ben nu toch wel erg benieuwd naar de context, want iedereen heeft het over de scène); over de vijftig beste STAR WARS-momenten; de tien geilste momenten uit THE LAST JEDI (zou de shirtloze Kylo ertussen staan?); over het fijne gebrek aan nostalgie van THE LAST JEDI; over hoe toxische mannelijkheid de echte slechterik is (daarmee maak je me toch wel erg benieuwd); wellicht gerelateerd: over hoe een alt-right groep de LAST JEDI-backlash die er kennelijk is opeist; over de verschillende kritiekpunten; en ten slotte natuurlijk de onvermijdelijke lijst met alle easter eggs en referenties. En dat was wel weer genoeg over STAR WARS, me dunkt.
Verder bevinden we ons natuurlijk volop in lijstjestijd – als je ziet dat ze bij Vulture al uitgekomen zijn bij “de tien beste keer dat eten een rol speelde in een film in 2017”, weet je dat het vast alweer bijna oudjaarsavond is. Toch houd ik er wel van, al die lijstjes. De slechtste films van 2017? Altijd leuk – hoeveel heb jij er overleefd? Op deze lijst met beste jurken staan opvallend veel genrefilms – drie ervan staan zelfs in mijn eigen top vijf van het jaar. Sight & Sound publiceerde een lijst met de beste video-essays van het jaar, waarmee ik ruim een uur kon zwichten voor mijn uitstelgedrag bij het schrijven van dit stuk. Ik ontdekte door die lijst dit essay over EX MACHINA, waarin je ziet hoe krachtig het kan zijn om dingen weg te laten en de kijker dingen in te laten vullen. En dit fascinerende essay, dat BLOW UP combineert met een van de films die erdoor geïnspireerd werden, THE CONVERSATION. THE CONVERSATION is ook een van de paranoïde thrillers uit dit essay over het genre.
In deze ode aan Tobe Hooper (en dan vooral THE MANGLER) zullen veel lezers zich kunnen vinden – iemand heeft bij een Schokkend Nieuws-borrel de dvd ooit stiekem in m’n tas gestopt; misschien toch eens een keer kijken. Zelfs Nederland is op de lijst vertegenwoordigd, door dit essay van Menno Kooistra over de kunst die David Lynch inspireerde (full disclosure: ik ken Menno en heb ook wel eens video-essays met hem gemaakt). Kortom: uren kijkplezier. Last but not least: dit essay over David Fincher dat maar weer eens aantoont hoe nuttig de vorm kan zijn voor filmanalyse.
Zelf moest ik natuurlijk ook lijstjes maken. Voor Schokkend Nieuws, onder andere – volgende week vind je op de site van iedereen de top vijf van 2017, en binnenkort komt ook een eindejaarsaflevering van de podcast online. Ik vind het elk jaar maar weer lastig. Vaak maak ik de criteria maar zo streng mogelijk, omdat dat het aantal keuzes vermindert. Noem je die ene festivalfilm die haast niet meer te kijken is? Ga je voor de film die je het meest vermaakte, of voor de ambitieuzere film die net niet helemaal werkte maar wel iets nieuws probeerde?
Wat ik ervan gemaakt hebt zie je volgende week wel. Tot die tijd een leuk spelletje voor filmliefhebbers, via Reddit: welke drie ongerelateerde films vormen samen een trilogie? Ik bied: de “baby’s: doe het niet!”-trilogie, met ROSEMARY’S BABY, THE BROOD en PREVENGE, en de “alsof het al niet zwaar genoeg is om een tienermeisje te zijn”-trilogie, met CARRIE, RAW en THELMA. Jullie nog leuke ideeën?
Wat je ook kijkt dit lange weekend: fijne feestdagen namens Schokkend Nieuws!
