IFFR | Als je zwanger bent, moet je bereid zijn offers te brengen voor je foetus: niet drinken, geen sushi, geen zachte kazen. Maar wat als je baby mensenoffers vraagt? Dan kijg je een film als PREVENGE.
Alice Lowe speelt Ruth: in haar derde trimester, zonder partner, en handig met een broodmes. Geen wonder dat ze zo chagrijnig is: haar foetus praat voortdurend tegen haar en echt een vrolijkerd is dat niet. Iedereen is maar egoïstisch. En de mensen die deels verantwoordelijk zijn voor de dood van haar pappa? Die moeten dood – en als mamma niet meewerkt heeft ze wel manieren om haar te overtuigen.
Eigenlijk is het een wonder dat er niet meer horrorfilms zijn over zwangerschap – naast ROSEMARY’S BABY, in ieder geval. Je zou toch denken dat er genoeg aanknopingspunten zijn: een parasiet die invloed heeft op je stemmingen, die je van binnenuit een schop kan geven en die, als het niet genoeg calcium krijgt, dat zonder enig moment van twijfel aan je botten onttrekt. Dat is al verontustend genoeg als je de moordzuchtige gedachten van hetgeen je incubeert nĂet hoort.
Toch is PREVENGE niet primair een enge film. Alice Lowe – de Schokkend Nieuws-lezer kent haar misschien nog van haar rol in SIGHTSEERS – schreef en regisseerde de film ook. Ze heeft meer interesse in satire dan in zorgvuldig opgebouwde spanning en een scherp oog voor de betuttelende manier waarop zwangere vrouwen worden behandeld. “Baby knows best!”, zegt de nietsvermoedende vroedvrouw vrolijk. Lowe weet ook heel goed de controle over haar film te houden: de eerste paar slachtoffers zijn nog seksistische eikels (“wil je mijn slang zien”, zegt er één met een grijns) die je maar wat graag uit ziet bloeden. Geleidelijker worden de slachtoffers echter sympatieker en de toon grimmiger.
Thematisch gezien doet PREVENGE denken aan THE BABADOOK. Ook hier gaat het over een (aanstaand) alleenstaande moeder met een lastig kind. En ook deze film blijkt uiteindelijk over rouw te gaan. Beide films leggen de nadruk op de grenzen die er zitten aan de offers die een vrouw voor haar kind kan brengen en tonen hoe de verwachtingen die op het moederschap geplaatst worden een vrouw helemaal gek kunnen maken.
PREVENGE is uiteindelijk een minder memorabele film. De opbouw is wat schematisch en repetitief – je denkt zelfs tot twee keer toe “he, zat die niet in GAME OF THRONES?” – en visueel is er vaak niet zo veel aan. Toch blijft de film boeien. Het is niet vaak dat een film vanuit een zo duidelijk vrouwelijke perspectief is gemaakt. Interessant detail daarbij is dat Alice Lowe tijdens het filmen ook echt zwanger was: zij kon, net als haar hoofdpersonage, niet aan het einde van de dag haar buik afdoen. Misschien heeft het ook geholpen bij het acteren: Ruth is uitgeblust met een ondertoon van mania.
PREVENGE draait dit jaar op het filmfestival van Rotterdam. Een Nederlandse releasedatum is er niet en zal er wellicht ook niet komen. Jammer, want PREVENGE is zeker het kijken waard. Behalve als je zwanger bent, misschien – of júist dan.
Distributie: IFFR (vier reguliere vertoningen), IFFR Live (eenmalige vertoning op 27 januari om 22:30) Copyright Hedwig van Driel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 27 januari 2017.