Victoriaans Londen is weer in de greep van een seriemoordenaar. Zijn bijnaam luidt deze keer niet Jack the Ripper, maar The Golem. Aan Bill Nighy de taak hem te vinden, terwijl hij ook nog een Vaudeville-actrice van de galg moet zien te redden.
Het is 1880 en in de duistere straten van Londen waart een seriemoordenaar rond. Hij schrijft Latijnse spreuken op de muur met het bloed van zijn slachtoffers, en gaat zo gruwelijk te werk dat er wordt gefluisterd dat de moordenaar geen gewone man kan zijn, maar een mythisch wezen: een Golem. Inspecteur John Kildare (Bill Nighy) krijgt de ondankbare taak deze schijnbaar onoplosbare zaak op te lossen. Wanneer een van zijn verdachten, de mislukte toneelschrijver John Cree (Sam Reid), zelf vergiftigd blijkt te zijn en zijn vrouw Elizabeth (Olivia Cooke) beschuldigd wordt van moord, vermoedt Kildare dat de Golem ook hier achter zit. Hij maakt het zijn missie Elizabeths onschuld te bewijzen.
‘Let us begin, my friends, at the end,’ roept Vaudeville-ster Dan Leno (een indrukwekkende Douglas Booth) aan het begin van THE LIMEHOUSE GOLEM. En zo geschiedt, want er wordt flink gegoocheld met tijdlijnen en perspectieven in de film. Via flashbacks komen we stukje bij beetje te weten hoe Elizabeth zich na een ongelukkige jeugd met de hulp van Leno omhoogwerkte tot ‘darling of the music hall’. Wanneer Inspecteur Kildare bij een handjevol verdachten (waaronder bizar genoeg Karl Marx) langs gaat om erachter te komen of hun handschrift overeenkomt met dat van de moordenaar, zien we hoe elk van hen de moorden gepleegd zou hebben als hij inderdaad de Golem was. Tussendoor fungeert Leno als verteller op het podium van het Limehouse Theatre, in zowel mannen- als vrouwenrollen voor een sensatiebelust publiek.
Al die verschillende insteken maken deze verfilming van Peter Ackroyds boek Dan Leno and the Limehouse Golem uit 1984 zowel origineel als nogal rommelig. Het is alsof scenarioschrijfster Jane Goldman (THE WOMAN IN BLACK, KICK-ASS) elk detail uit het boek in de film heeft willen stoppen. Het verdient lof dat duidelijk geprobeerd is er geen standaard Victoriaanse whodunit van te maken, maar er wordt zoveel bijgesleept dat het geforceerd voelt. Omdat je de personages door al die gimmicks ook niet echt leert kennen, voel je je nooit echt betrokken.
De sfeer in het Londense East End is daarentegen precies zoals het hoort, vol donkere straten met gaslampen die niet op kunnen tegen de nevel en de schaduwen. Regisseur Carlos Medina (PAINLESS) maakt mooi gebruik van het verschil tussen de deprimerende buitenwereld en het decadente, kleurrijke Limehouse Theatre. De cast, waaronder ook Eddie Marsan als de gluiperige theatereigenaar Uncle, is uitstekend. Nighy brengt met zijn uitgestreken hoofd wat humor in de duisternis, al zorgt diezelfde gezichtsuitdrukking er ook voor dat hij weinig urgentie uitstraalt bij zijn uiteindelijke race tegen de klok. Een race die sowieso niet heel spannend is; de uiteindelijke ontknoping is minder verrassend dan de filmmakers waarschijnlijk hoopten.
In het verleden hebben Terry Gilliam en Neil Jordan plannen gehad het boek te verfilmen. De rol van Inspector Kildare was oorspronkelijk voor Alan Rickman, die helaas al te ziek was toen de opnames begonnen. Daarmee vraag je je toch af wat THE LIMEHOUSE GOLEM wellicht had kunnen zijn, na deze versie die het nèt niet is.
Distributeur: The Searchers. Release op dvd: 30 januari. Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 februari 2018.
