Met zijn memorabele werk voor cultfilmer Frank Henenlotter (BASKET CASE 2 & 3, BRAIN DAMAGE, FRANKENHOOKER) en beeldend kunstenaar Matthew Barney (de CREMASTER-cyclus) afficheerde Gabe Bartalos zich als maker van special make-up effects waarin bizar surrealisme de rode draad vormt.
De Amerikaan leerde het vak echter bij realisten als Rick Baker en splatterkoning Tom Savini, met wie hij aan Tobe Hoopers THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE 2 werkte. Bartalos’ regiedebuut SKINNED DEEP houdt het midden tussen Hoopers malle vervolgfilm en het werk van Henenlotter. De film toont de lijdensweg van een meisje dat door de gestoorde moordenaars van haar eigen familie als gezinslid wordt ingelijfd, maar valt als horrorfilm net zo min serieus te nemen als de films van Henenlotter. Bartalos deelt diens voorkeur voor balorige en bloederige grappen en een rolbezetting waarin acteurs aan amateurs gekoppeld worden. Beiden treden daarmee in het voetspoor van smeerpaus John Waters, die de gangbare opvattingen over fatsoenlijk en professioneel filmmaken 35 jaar geleden overboord zette en met de schandaalfilm PINK FLAMINGOS (1972) geschiedenis schreef. Een en ander mag duidelijk maken dat SKINNED DEEP een film voor een beperkte groep liefhebbers is: wie niet gediend is van stuntelig zondagstoneel, rommelig camerawerk en onlogische plotwendingen, zal er de grap niet van inzien. Bartalos gaf in een interview met ondergetekende (SN #63) aan zich daar terdege van bewust te zijn en hield daarom alle touwtjes in handen. De vrucht van vier jaar ploeteren is een bij vlagen hilarisch, tenenkrommend en geïnspireerd rariteitenkabinet waarin een bende gemotoriseerde hoogbejaarde non-acteurs het opneemt tegen een fraai stel moordlustige mafketels. Daaronder bevindt zich ook de Britse dwergacteur Warwick Davis, ‘bekend uit HARRY POTTER en WILLOW’, zo schreeuwt de trailer terecht. Ook dat is humor, om te lachen. *** Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #67, p35.
