Meesurfend op het golfje ‘martelhorror’, aangevoerd door HOSTEL en twee delen SAW, heeft ook SEE NO EVIL weer een sadist als hoofdpersoon die zijn beulswerk bij voorkeur in verveloze donkere kamertjes verricht.
Een groepje jeugdige delinquenten gaat onder begeleiding van twee agenten, en in ruil voor strafvermindering, de rommel opruimen in een oud, vervallen hotel dat uiteindelijk een daklozenopvang moet worden. Het interieur, nagebouwd op een set in Australië, is van het type ‘American deco’, zoals we dat regelmatig tegenkomen in videoclips van patserige rappers. Alleen oogt in dit geval alles als bordkarton en wordt er slechter geacteerd dan door de gemiddelde rapper.
Maar wat verwacht je ook van een film die geproduceerd werd door World Wrestling Entertainment, een showworstelaar (Glen Jacobs alias ‘Kane’) als psycho opvoert en geregisseerd werd door iemand die zijn sporen verdiende in de porno. Deze Gregory Dark, alleen de naam al, heeft volgens IMDB onder het pseudoniem Gregory Hippolyte of Gregory Brown al zo’n 53 films op z’n naam staan, waarvan de titels boekdelen spreken: NEW WAVE HOOKERS 1 t/m 4, DEEP INSIDE CENTERFOLD GIRLS en HOOTERMANIA. Voeg daaraan toe dat de scenarist van SEE NO EVIL tot nu toe uitsluitend schrijfwerkzaamheden verrichtte voor WWF Smackdown!, een door de World Wrestling Federation geproduceerde tv-show, en de moed zakt je nog verder in de schoenen.
Het ‘goede’ nieuws is dat SEE NO EVIL in effectiviteit niet eens zoveel onderdoet voor de in de aanhef genoemde genregenoten. De motivatie van de moordenaar – als kind door zijn godsdienstwaanzinnige moeder in een kooi opgesloten (CARRIE meets PSYCHO?)– hapt lekker snel weg, zodat we onmiddellijk begrijpen waarom hij de onfortuinlijke bezoekers van het hotel één voor één de ogen uitsteekt. Wie niets zondigs meer kan zien, blijft zelf gevrijwaard van zonden, zoiets. Enfin, je moet toch wat en beginnend scenarist David Madigan grijpt in elk geval niet boven zijn macht.
Daarbij, uiteindelijk is het scenario natuurlijk voornamelijk een excuus om het publiek met zoveel mogelijk geweld en viezigheid om de oren te meppen en uit die optiek blijft SEE NO EVIL bepaald niet in gebreke. Een meisje krijgt haar mobieltje door de strot geramd, ogen worden uit levende slachtoffers gepeuterd, een zwaargewonde wordt door een roedel honden aan stukken gescheurd, en als klap op de vuurpijl doet een van de beesten een plasje in een doorboorde oogkas.
SEE NO EVIL is junk food pur sang. Een van bloed druipende hamburger van een film. Je leven wordt er niet door verrijkt, maar aan de andere kant: je zult er maar net trek in hebben.
Di (NL): RCV (NL: 14 september / BE: 4 oktober)
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 augustus 2006.
