RECENSIE
DVD

Saint Ange(2004)

Eigenlijk bestaan er twee types horrorfilms. Het ene is bijna mechanisch en plotgericht, refereert aan bekend veronderstelde genrekaders en komt uiteindelijk beleefd tegemoet aan de bescheiden verwachtingen van de toeschouwer. Het andere type is dunner gezaaid: dat bouwt op karakters en psychologie, overschrijdt al snel genregrenzen en onttrekt zich grotendeels aan de zelfreferentie, kortom: het laat de kijker fijn spartelen.

De in coherent Engels opgenomen, Frans-Roemeense co-productie SAINT ANGE valt, helaas, vierkant in de eerste categorie. Dat ‘helaas’ slaat hier even niet op een waardeoordeel over popcornamusement, maar op het fnuikend onvolgroeide scenario en het acteertalent dat zo goed als onaangeroerd blijft.

Debutant Pascal Laugier start de boemelende griezelexpress in 1958 in de Roemeense bossen, pardon, Franse Alpen. De getraumatiseerde Anna (Virginie Ledoyen) arriveert als schoonmaakster in het leeglopende weeshuis Saint Ange, dat wegens veroudering en de dood van een kind de deuren sluit. Al wanneer ze het imposante gebouw nadert, voelt Anna een dreiging en tegen de adviezen in van de vertrekkende directrice (Catriona MacColl), de inwonende psychiatrisch patiënte Judith (Lou Doillon) en kokkin Helenka (Dorina Lazar) verdiept ze zich in de troebele historie van Saint Ange.

In tegenstelling tot zijn collega- debutantregisseur Robin Aubert van het sterke Frans-Canadese horrordrama SAINTS-MARTYRS-DES-DAMNÉS verzuimt Pascal Laugier zelfs het piepkleine aantal hoofdpersonages (welbeschouwd drie) in SAINT ANGE bestaansrecht en reliëf mee te geven. Doordat in de volstrekt vage en onuitgewerkte intrige simpelweg motivatie voor en zin van de handelingen ontbreken, degradeert Laugier zijn behoedzame opbouw tot een langgerekte sprong in de leegte. Dat betekent niet zozeer een anticlimax, want de sfeertekening en de spanningsontlading vanaf de laatste akte mogen er beslist zijn. Nee, de apotheose is vooral een lege huls: in de voorafgaande 74 minuten is namelijk uit niets gebleken dat de gesuggereerde gruwel en tragedie ons moeten raken. Het eindshot, een appelflauwe verwijzing naar/ode aan (aankruisen wat van toepassing is) het infernale slot van Lucio Fulci’s L’ALDILà/THE BEYOND, blijkt bovendien nodeloos boerenbedrog. Goh, waarom zou Laugier toch actrice Catriona MacColl in een bijrol hebben gecast?

Symptomatisch voor het inhoudelijke vacuüm dat het ambitieuze SAINT ANGE zuur opbreekt, is Virginie Ledoyen die in haar bloedarmoedige hoofdrol anderhalf uur naar lucht loopt te happen. Even nog heb je als kijker nostalgieflashbacks naar Jennifer Connelly in PHENOMENA (fysieke overeenkomsten, buitenbeentjespersonages), maar uiteindelijk komt zelfs de slaapwandelende insektenkoningin van de beruchte scenariodilettant Argento beter uit de vergelijking. Arme Ledoyen. Mijmerend over haar memorabele optredens in Olivier Assayas’ meesterstukjes L’EAU FROIDE en FIN AOUT, DÉBUT SEPTEMBRE wensen we Pascal Laugier voor zijn tweede film enige verhaalsubstantie, artistieke durf en een strenge scriptredacteur toe. Want regisseren, dat kan hij wel.

Copyright Oliver Kerkdijk. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #70, zomer 2006.

© Olivier Kerkdijk
1 juni 2006
  • Titel
    Saint Ange
  • Lengte
    98 minuten
  • Regie
    Pascal Laugier
  • Scenario
    Pascal Laugier
  • Cast
    Virginie Ledoyen, Lou Doillon, Catriona MacColl
  • Taal
    French, English
  • Land
    France
  • Trailer
Meer FantasyMeer Horror
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments
Advertentie

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.