Soms is het talent van een filmmaker duidelijk niet opgewassen tegen de hoeveelheid hooi die hij op zijn vork neemt, terwijl het resultaat van zijn vergeefse inspanningen toch een zekere ontroering teweegbrengt. OCTOBER 32ND is een gaaf voorbeeld van zo’n film: ambitieus van opzet, armoedig van uitvoering, maar nergens écht vervelend.
Geïnspireerd door het verhaal van Excalibur bedachten Hunt en McCarty de mythe van een wonderzwaard dat bij onoordeelkundig gebruik de ondergang van het universum kan veroorzaken. Door de eeuwen heen betwisten Goed en Kwaad elkaar het bezit van het magische wapen en steeds blijft de aarde op het nippertje gespaard. Maar ook aan het einde van de twintigste eeuw gaat het er weer om spannen en staat doomsday, oftewel 32 oktober, voor de deur.
Uitgerust met de nodige voorwerpen uit de magische goocheldoos (talisman, kristallen bol) en bijgestaan door archeoloog John en de Chinees Loong Tao neemt heldin Christy Lake het op tegen de door vernietigingszucht gedreven tovenaar Pendragon (Pentagon?). Meeslepend? Nee. Goed gemaakt? Nee. Amusant? Ja. Al moet ik daar wel aan toevoegen dat de hoeveelheid unintentional laughs – onvermijdelijk bij zo’n gevarieerd aanbod van mythische nonsens – niet op de vingers van een hand te tellen is.
Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #4, december 1992.
