Het geregelde bestaan van computerprogrammeur Ben Braden (Howell) loopt een deuk op als hij in contact komt met architect Alex Connelly (Howell in een dubbelrol), die Ben’s evenbeeld is. Alex raakt zo intiem bevriend met het gezin Braden (Zane, Hughes) dat Ben’s aanvankelijke geamuseerdheid omslaat in verontrusting. Hij begint Alex’ achtergrond te onderzoeken en valt al spoedig van de ene alarmerende ontdekking in de andere.
Alex’ werkelijke identiteit is Simon Salazar, zoon van de legendarische celbioloog Dr. Eli Salazar, Dr. Salazar heeft in zijn kliniek cloning-technieken toegepast om zes zwangere vrouwen (waaronder Ben’s moeder) van volmaakt identieke baby’s te laten bevallen en heeft de borelingetjes in optimaal verschillende milieus ‘uitgezet’ in het kader van een bizar educatief-maatschappelijk experiment, de vrouwen in kwestie in de waan brengend een miskraam te hebben gehad. In de jaren ’50 hadden we zogenaamde red scare movies, die half-hysterische werkjes waarin identiteitsverlies werd opgevoerd als metafoor van het oprukkende communisme dat Amerika’s Maatschappij van de Vrije Meningsuiting heette te bedreigen. De jaren ’80 en ’90 hebben soortgelijke paranoide films voortgebracht, maar zoeken de oorzaken van alle kwaad aanmerkelijk dichter bij huis: persoons- en gezins-assimilatie als gevolg van psychische ontsporing in SINGLE WHITE FEMALE, UNLAWFUL ENTRY en THE STEPFATHER, geheugen-assimilatie als gevolg van uitwassen van medisch kunnen in DUPLICATES, maatschappelijke assimilatie als gevolg van expansie/kolonisatiedrift in THE HIDDEN (ook van Sholder), THE HIDDEN II en THEY LIVE, identiteits-assimilatie als gevolg van technologische verworvenheid in HOMEWRECKER, terwijl de onderhavige film in letterlijke zin het gezichtsverlies behandelt waartoe ongeremd DNA- en celbiologisch onderzoek kunnen leiden. Een parade van technocratische spoken. ‘Americans have a unique way of assimilating an embarrassing or painful problem: they turn it into a movie, then deal with that problem from its comforting fictional point of view’, schreef Robert Riskin eens naar aanleiding van Anatole Litvak’s baanbrekende film over psychiatrie, THE SNAKE PIT (1948). Dat is tevens de figuur die de makers van NATURAL SELECTION beschrijven: bedreigende realiteit > fictie > hanteerbare realiteit. ‘Hanteerbaar’ in een dergelijke context wil zeggen dat het accent van de film niet valt op belichting en stellingname ten opzichte van DNA-manipulatie, maar op de wild west-methoden die Ben Braden benut om met (de invloed van) Alex Connelly af te rekenen. Hiervoor komt de honkbalknuppel (dat wonderlijke Amerikaanse symbool van gezinsharmonie) uit de kast, pistolen spugen vuur, huisraad wordt verbrijzeld, ramen versplinteren, lichamen maken doodsmakken, enz. Dat alles karakteriseert NATURAL SELECTION eerder als een ‘knokfilm’ dan als een serieuze analyse van een gevoelig probleem. Daarmee zijn de ware intenties van de makers blootgelegd. ** Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #16, p13.
