Eind 2003 ontmoette uw verslaggever regisseur Jonathan English op de inmiddels roemloos tenonder gegane Milanese filmbeurs MIFED. De jonge Brit was er om zijn nieuwe project MINOTAUR te financieren en had ter promotie zelfs een schaalmodel van het monster in kwestie meegebracht, een creatuur dat niet misstaan zou hebben in een film van Ray Harryhausen.
Volgens de ‘pitch’ van English moest MINOTAUR tienerhorror in een mythologisch jasje worden, geïnspireerd door het verhaal van Theseus en de Minotaurus. Anno 1400 voor Christus wordt iedere vijf jaar een stel kinderen uit een Grieks dorpje ontvoerd om geofferd te worden aan de Minotaurus, een monsterlijk wezen, geboren uit een stier en een vrouw, dat huist in een ondergronds labyrint op Kreta. De jonge Theo (Hardy) krijgt van de Sybille, een waarzegster (Hammer-coryfee Ingrid Pitt, onherkenbaar onder een dikke laag puistige make-up), te horen dat hij is uitverkoren om het monster te doden. Theo reist naar Kreta, wordt verleid door de beeldschone Raphaela (Van Der Water), zuster en maîtresse van de decadente vorst Deucalion (Todd) en belandt samen met de ontvoerde mensenoffers in spe in het labyrint van de Minoaturus. De afloop laat zich raden want alle mythologische referenties ten spijt is MINOTAUR een van A tot Z voorspelbare monsterfilm. Behalve bij het soort tienerhorror waarin jeugdige hoofdpersonen één voor één worden afgeslacht door een monster, wordt ook kwistig leentjebuur gespeeld bij KING KONG (mensenoffers aan een monstergod) en ALIEN (monster ‘on the loose’ in gangenstelsel). De klassieke oudheid is als decor na recente films als GLADIATOR en TROY niet echt verrassend meer, maar werd in het monstergenre niet meer gebruikt sinds, eh… de films van Ray Harryhausen. Tony Todd was ooit angstaanjagend als Candyman maar schmiert er hier vrolijk op los als de perverse, dikbuikige Deucalion. Ook Rutger Hauer overtuigt niet als Theo’s vader, maar dat heeft vooral te maken met zijn bijzonder slecht zittende aanplakbaard en dito vlassige pruik. Opmerkelijk is tenslotte dat Theo’s dorp, volgens een aan het begin van de film getoonde plattegrond toch echt gelegen in Griekenland, meer weg heeft van een Vikingnederzetting in het hoge Noorden. Dit alles neemt echter niet weg dat Jonathan English met MINOTAUR een aantrekkelijke pulpfilm heeft afgeleverd. Camerawerk en art direction zijn in orde, er wordt – behalve door Todd en Hauer – acceptabel geacteerd, de oogverblindende Michelle Van Der Water zorgt voor een paar opwindende momenten en als de Minotaurus dan eindelijk ten tonele verschijnt – voorafgegaan door Godzilla-achtig gebrul – is het wachten niet voor niets geweest. Aanbevolen als opwarmertje voor een monsterthon op de vrijdagvond. Film **1/2 / Geen extra’s Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #70, p33.
