Nadat een regen van piepkleine meteorieten op de aarde is neergedaald, breekt er in en rond Phoenix, Arizona, een griepepidemie uit. Het virus verspreidt zich in razende vaart over de rest van de globe en prepareert de mensheid aldus tot een hapklare brok voor een buitenaardse invasiemacht.
De oorspronkelijke titel van deze tweedelige mini-serie luidt Robin Cook’s Invasion. Waarschijnlijk omdat de medisch geschoolde pulp-auteur Cook (COMA) hier wat minder bekend is dan zijn collega’s King en Koontz, werd zijn naam vervangen door het all purpose-adjectief lethal. Nog beter zou het zijn geweest de titel uit te breiden tot Lethal Invasion Of The Body Snatchers, want het zijn de klassieke films van Don Siegel en Philip Kaufman waarbij scenarist O’Bannon (Twilight Zone) zijn inspiratie opdeed. Verder zijn het voornamelijk de wetten van het televisie-drama die hier de dienst uitmaken. 170 minuten lang stuitert het verhaal volgens voorspelbaar patroon heen en weer tussen de twee belangrijkste verhaallijnen. In de ene volgen we video-ster Kim Cattrall en een handjevol onverschrokkenen op hun speurtocht naar een anti-serum voor het door de steentjes verspreide virus; in de tweede zien we teenage heartthrob Luke Perry (Beverly Hills 90210) en zijn trawanten de komst van de aliens voorbereiden. Regisseur Mastroianni, ook verantwoordelijk voor het debuut van Tom Hanks in het ranzige HE KNOWS YOU’RE ALONE uit 1980, houdt er met een beweeglijke camera en effectief ingebouwde cliffhangers flink de vaart in. Dat mag ook wel, met zo’n zouteloos en uitgekauwd gegeven. Op de aftiteling komen we verrassend genoeg William Lustig tegen in de nederige functie van 2nd unit director. Zeker even geen MANIAC COP om handen, onze Bill. **1/2 Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #34, p12.
