Het fenomenale succes van LES VISITEURS (Jean-Marie Poiré, 1993), destijds door zo’n 20.000 (!) Fransen per dag bezocht, leidde vijf jaar later tot een sequel, LES COULOIRS DU TEMPS: LES VISITEURS II (eveneens Poiré) en tenslotte tot een op de Amerikaanse markt gerichte reworking, JUST VISITING (Jean-Marie Gaubert, Frankrijk 2001), waarin Graaf Thibault VI de Malfte et Papincourt (Jean Reno) en zijn valet André LeP‰té (Christian Clavier) door een lacune in de kennis van magiër Dibelot (Malcolm McDowell) in het hedendaagse Chicago belanden en een verre nazaat van Thibault, Julia de Malfte (Christina Applegate), met hun 12e-eeuwse opvattingen en archaische gebruiken bijna tot waanzin drijven.
Waar LES VISITEURS en sequel hun komische verwarring ontleenden aan de botsing tussen de feodale visie van een 12e-eeuwse krijgsheer en de inzichten van Frankrijks nieuwe bourgeoisie, daar wedt JUST VISITING op de inbreng van co-scenarist John Hughes om de van oorsprong intellectuele lading om te buigen in de richting van situatie-komedie (zoals we die kennen uit Hughes’ HOME ALONE, CURLY SUE, DENNIS THE MENACE, BABY’S DAY OUT, 101 DALMATIONS, e.a.). Dat maakt de film tot een brekebeen-komedie van de meest hectische en luidruchtige soort, alleraardigst en onderhoudend om te zien (vooral Christina Applegate is sterk op dreef), maar het is deze in feite onnodige hectiek, die duidelijk maakt dat de koek na twee delen LES VISITEURS eigenlijk op is. . Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #53, p15.