Hoofdrolspeelster Isabelle Mejias introduceert de film met de woorden: ‘Kijk alleen als je echt niets beters hebt te doen.’ Veel plezier met JULIE DARLING, alias DAUGHTER OF DEAD, een vermakelijk relict uit de ranzige vroege jaren tachtig.
JULIE DARLING heeft in dertig jaar tijd een aardige cultreputatie opgebouwd. Mede dankzij dit soort vuile praatjes waarschijnlijk, én dankzij de blote borsten van Sybil Danning (BATTLE BEYOND THE STARS, HERCULES) die desondanks met een zekere waardigheid de ondankbare rol van Julie’s stiefmoeder op zich neemt. Anthony Franciosa was een jaar eerder te zien in Argento’s TENEBRE, misschien dat dat ook heeft meegeholpen. Maar heeft de film, behalve deze cultreferenties, ook nog échte kwaliteiten in de aanbieding?
Regisseur Paul Nicholas, een Duitser (echte naam Lutz Schaarwaechter) die in hetzelfde jaar een nog beroemdere pulpfilm maakte, het women-in-prison-gevalletje CHAINED HEAT (ook met Danning), toont hier op z’n hoogst het talent van de gemiddelde tv-routinier. Sterker nog: het lijkt wel of we in een prehistorische aflevering van Tatort of Derrick verzeild zijn geraakt, zo Europees seventies (plavuizen, gifgroen beddengoed) doet het interieur van Julie’s huis aan. Maar dat klopt, want hoewel de indruk moet worden gewekt dat het verhaal zich ergens in Amerika afspeelt, vonden de opnamen plaats op Berlijnse locaties. Uitgezonderd het handjevol extrieurs dat in Toronto werd gedraaid.
Wat Mejias als het beroerdste van de hele onderneming beschouwt, het scenario, is nu juist het leukste. Niet dat het knap in elkaar zit, maar het is geconstrueerd op maximaal ranzig effect en dat is ook wat waard. Bedenkelijk hoogtepunt is de scène waarin Julie, terwijl ze stiekem haar copulerende vader en stiefmoeder gadeslaat, fantaseert dat zijzelf door haar vader wordt genomen. Maar er is meer, want het loeder, meestal gehuld in bedriegelijk onschuldige roze outfits, deinst er ook niet voor terug om in lang uitgesponnen scènes leeftijdsgenootjes om zeep te (laten) helpen.
‘Maak er porno van of doe iets creatiefs!’, herinnert Mejias zich destijds vertwijfeld te hebben uitgeroepen. De actrice, die haar carrière o.a. voortzette in MEATBALLS III: SUMMER CAMP en SCANNERS II: THE NEW ORDER, ziet er nog steeds de lol niet van in. Wij wel.
Di: Code Red (import). Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in SN #94, februari 2012.
