De eerste motieven ontleend aan Jules Verne’s roman Voyage au Centre de la Terre (gepubl. 1864) zijn te vinden in VOYAGE À TRAVERS L’IMPOSSIBLE (Georges Méliès, 1903). Sindsdien is de roman 9 keer verfilmd – waarvan 3 keer voor TV – en hebben achtereenvolgende scenaristen het boek energiek geplunderd op bruikbare elementen, want die zijn er in overvloed: fantastische, mysterieuze, avontuurlijke, technische, wetenschappelijke (etnisch/biologisch/ geologisch/speleologisch/vulkanologisch/maritiem) en romantische aspecten, het kan niet op.
George Miller’s TV-miniserie JOURNEY TO THE CENTER OF THE EARTH gooit alle in Verne’s boek voorkomende motieven in een grote smeltkroes, voegt daaraan Darwinistische vraagstukken, CGI-ontworpen sauroiden (reptielachtige wezens) en andere prehistorische gedrochten, een subterrane mini-wereldoorlog en allengs zotter wordende ontwikkelingen toe, en zo ontstaan 180 minuten van wild escalerende, maar volmaakt oninteressante avonturen. Eén der oorzaken hiervan lijkt de afstandelijkheid die de makers tot hun onderwerp bewaren. Alle optredende acteurs en actrices gedragen zich alsof zij de film al meerdere keren hebben gezien, zodat niets hen nog voor verrassingen kan plaatsen; ontberingen worden eerder verwoord in dialogen dan dat ze uit handelingen blijken; de CGI-gegenereerde ‘onderwereld’ is zo wijds van opzet dat claustrofobische gevoelens ver van de deur worden gehouden; de film neemt zoveel tijd om iedere nieuwe ontwikkeling voor te bereiden dat de aandacht van de kijker bij voortduring afdwaalt. In het algemeen confronteert de film ons met een risicoloze, ultra-softe atmosfeer, die iedere vorm van urgentie uitsluit en de kijker instinctief doet beseffen dat van werkelijk boeiende gebeurtenissen geen sprake kan zijn. Zodoende komt dit 3 uur durende avontuur over als een enigszins lusteloze, maar gemoedelijke verkleedpartij in exotische locaties. In 1903 voelde Méliès feilloos aan dat verwondering het centrale ingrediënt van Jules Verne’s vertelling is. Een kleine honderd jaar later is van dit bestanddeel geen spoor terug te vinden, ingeruild tegen de twijfelachtige meerwaarde van een kudde maffe digitale beesten. Wat een armoe. Alleen voor onverbeterlijke completisten. N.B.: Regisseur van JOURNEY. . is niet de maker van MAD MAX en sequels, die tegenwoordig met Dr. George Miller wordt aangeduid, maar diens 2 jaar jongere naamgenoot en regisseur van THE MAN FROM SNOWY RIVER, THE AVIATOR, COOL CHANGE, THE NEVERENDING STORY II en FROZEN ASSETS. .*1/2 Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #46, p19.