Diep onder de dekens weggestopt met het gevoel dat er iets in je kamer is. Als je het licht aandoet zal het weg zijn, maar dan moet je wel eerst naar het lampje reiken… Al beleef je nachtmerries als volwassene niet meer zo heftig als toen, je kunt je de angst van vroeger nog wel herinneren. Regisseur Juan Carlos Fresnadillo speelt daarop in, maar zijn INTRUDERS hapert en het ontbreekt de film aan dat echt beklemmende gevoel.
Op een stormachtige nacht ziet een Spaans jongetje een monster door zijn raam binnenklimmen, dat het op hem en zijn moeder heeft voorzien. Ze weten te ontkomen, maar kleine Juan blijft over het Ringwraith-achtige figuur dromen. Ergens in Londen droomt het meisje Mia (Ella Purnell) van hetzelfde monster. Ze noemt hem Hollow Face en schrijft een verhaal over zijn zoektocht naar een nieuw gezicht. Maar hoe meer ze schrijft, hoe echter Hollow Face lijkt te worden en hoe meer Mia last krijgt van nachtmerries.
Hoewel in INTRUDERS kinderen nu eens wél geloofd worden, is er ook een verschil tussen de twee verhalen die elkaar voortdurend afwisselen. Juans moeder (Pilar López de Ayala) blijft het nachtelijke bezoek tegen beter weten in ontkennen, vooral om zichzelf gerust te stellen. Ten einde raad zoekt ze uiteindelijk hulp bij een jonge priester (Daniel Brühl). Mia’s vader (Clive Owen) gaat daarentegen direct de strijd aan en gaat met dochter en vrouw naar de psycholoog. Jammer dat Carice van Houten weer de rol heeft van niet al te sympathieke vrouw-van, zonder echte inhoud of meerwaarde.
De nachtmerrie die ook terreur zaait als je wakker bent is niet meer nieuw, niet verrassend en, althans in de uitvoering van INTRUDERS, ook niet echt eng. Regisseur Fresnadillo (lees hier het interview dat we met hem hadden) kennen we van INTACTO en 28 WEEKS LATER, waar respectievelijk een interessanter idee en een hoop meer spanning in zat. Het is dan ook teleurstellend dat hij met deze nieuwe film halfzacht werk aflevert. De productie ziet er gelikt uit en het acteerwerk is degelijk, maar nergens roept de film het gevoel op waarop de regisseur zo duidelijk uit is.
Aan het gesprek met de psycholoog wordt weinig tijd besteed en een semi-wetenschappelijke verklaring voor het zien van de verschijning wordt onduidelijk uitgewerkt. Wel is de vader-dochter-relatie goed neergezet en springen een aantal momenten eruit. Zo hoort Juan in een scène Hollow Face achter zich en, hoe snel hij zich ook omdraait, het monster blijft steeds precies achter hem. De opvallendste momenten hebben allemaal te maken met het nachtmerriegevoel – hoeveel sterker was INTRUDERS geweest als daarop de focus had gelegen!
Nu heb je al snel door hoe de plot in elkaar zit, terwijl de hints blijven binnendruppelen. Toegegeven, het einde is een verrassing, maar is ook rommelig afgewerkt. Alsof ook Fresnadillo er inmiddels genoeg van had. En dat pikt het publiek op, getuige de laatste plaats die de film kreeg toebedeeld in de publiekswaardering tijdens Imagine 2012. Van INTRUDERS zal niemand wakker liggen.
Distributie: Universal. Release: 16 mei 2012. Copyright: Henriëtte Poelman. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 mei 2012.
