Hij draagt een kanariegele trui en maillot, van elkaar gescheiden door een knalrode ceintuur. Zijn hoofd en identiteit gaan schuil achter een potsierlijk grote zwarte helm, waarop zich een slordig aangebrachte rode spiraal bevindt. Hij heeft een bijzondere gave: door middel van krachtige telekinese is hij in staat voorwerpen en tegenstanders op afstand te verplaatsen. Daartoe maakt hij een grijpgebaar in het luchtledige. Het oogt koddig, maar fantastisch kan FANTASTIC ARGOMAN / COME RUBARE LA CORONA D’INGHILTERRA niet bepaald genoemd worden.
De dvd-uitgave van het vermoedelijk Amerikaanse huis-tuin-en-keukenbedrijfje Substance helpt niet mee. Het betreft een zonder opsmuk op schijf gekwakte videoversie, overgezet van een oude tape, die ogenschijnlijk een decennium of wat in de verhuurbakken lag te verstoffen. Geeft niets, daar kijkt een pulpliefhebber doorheen, zeker wanneer er achter de gebrekkige presentatie een obscure en vermoedelijk geinig gedateerd hippe spionage-superboeven film uit 1967 schuil gaat. Opgenomen in de Cinecittà-studio in Rome! Met muziek van Piero ‘Mahna, Mahna’ Umiliani!
Aanvankelijk lijkt het nog wat te worden. Wanneer de parade van toeristische beelden van Londen eenmaal achter de kiezen is en de paniek over de diefstal van de kroon met veel onderkoeld Brits misbaar tot de laatste snik is uitgespeeld, maken we kennis met Sir Reginald Hoover. Hij is adviseur van staatslieden en de hermandad en woont op een afgelegen eiland als puissant rijke vrijgezel. Hij heeft een butler die Chandra heet, een tulband draagt en donkerbruin geschminkt is, maar er desondanks niet in slaagt een Aziatisch voorkomen te veinzen. Chandra weet als enige dat Hoover en de superheld Argoman dezelfde persoon zijn, en hij maakt zich erg druk wanneer de chef met een vrouw het bed in duikt, want daardoor verliest Argoman zes uur lang zijn telekinetische gave.
En warempel: net wanneer de dievegge van de kroon de Britten een ultimatum van zes uur oplegt vergrijpt Hoover zich aan een vrouw! Een vrouw die toevallig in een Hoovercraft voorbij komt en door Hoover met telekinese naar zijn zwembad wordt verplaatst. Heeft Hoover iets met de Hoovercraft te maken? Nee, daar wordt geen woord aan vuil gemaakt. Curieus. Hebben de vrijpartij en de zes uur zonder superkrachten nadelige gevolgen voor Argoman, de Britten en de wereldvrede? Nee, dat blijkt helemaal niets uit te maken, want de filmmakers vullen die tijd gewoon op met toeristische opnamen van Londen en Parijs en lange gesprekken tussen detectives, ministers en bolhoeddragers. Voor een superheldenfilm kan er een opmerkelijk gebrek aan actiescènes genoteerd worden.
Piero Umiliani stelt zich als componist dienstbaar op: hij levert zijn minst memorabele score. De titelrol is verder vergeven van namen van Italiaanse ambachtslieden en internationale B-acteurs op doorreis, niemand weet zich aan de algehele middelmaat te onttrekken. Zelfs de beroemde decorbouwers van Cinecittà laten het afweten, maar mogelijk waren de besten onder hen op dat moment buiten Rome in de De Laurentiis- studio Dinocittà bezig met de decors voor BARBARELLA en DIABOLIK. Kijkend naar het schandalig saaie FANTASTIC ARGOMAN besef je meteen waarom de concurrenten een cultstatus kregen, en waarom regisseur Sergio
Geen extra’s
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in SN#73.
