Oscar Wilde’s roman, verschenen in 1891, hekelt de dubbele moraal, de decadentie, de seksuele repressie en de verscheurende invloed van het collectieve klassenbewustzijn in het Victoriaanse tijdperk.
Wat verfilmingen betreft, komen de bedoelingen van de auteur het best naar voren in Albert Lewins film THE PICTURE OF DORIAN GRAY (1945), mede dankzij een sublieme titelrol van Hurd Hatfield. De film die Wilde’s roman tot op heden het minst recht deed, was Massimo Dallamano’s hippe IL DIO CHIAMATO DORIAN (1970), als we de softporno-versie PORTRAIT OF PASSION (1978) buiten beschouwing laten.
Maar met DORIAN hebben we nu een versie die van Wilde’s meesterwerk werkelijk geen spaan heel laat. New York, 1980: foto-assistent en manusje-van-alles Louis (Erickson) ontmoet de mysterieuze manager Henry Wootton (McDowell), in werkelijkheid de duivel in eigen persoon, die hem gouden bergen belooft als Louis een pact met hem wil sluiten. De deal is dat Louis zijn ziel aan Wootton verkoopt en in ruil hiervoor eeuwig jong en knap zal blijven en dat alleen zijn portret zal verouderen. Louis, die zich nu Dorian noemt, hapt maar al te graag toe. In korte tijd is hij een gewild foto-topmodel, het grote geld stroomt binnen en een ongebreideld leven van seks, overspel, drugs, alcohol en rock ‘n roll neemt een aanvang. En inderdaad, na zo’n twintig jaar is Dorian nog steeds jong en knap, terwijl zijn portret zienderogen verloedert. Dat kan niet goed gaan.
Natuurlijk kan een in 2002 gemaakte film niet ageren tegen de (wan)toestanden die Wilde meer dan honderd jaar eerder aantrof en satirisch belichtte, maar de makers van DORIAN dragen geen enkel nuttig substituut aan, zodat in de film geen spoor van (hedendaagse) sociale relevantie valt te bespeuren. Hierdoor maakt het werkje een zuiver mechanische indruk, wat Amerikanen zo treffend omschrijven met de uitdrukking going through the motions. Deze kolossale lacune in het hart van DORIAN ontkracht de film volledig en devalueert de hele zaak tot de vluchtigheid van een ogenblikkelijk te verwaarlozen tv-commercial: poppetje gezien, kastje dicht, uit.
DORIAN is een toonbeeld van opperste vergeetwaardigheid. Probeer liever Lewins film eens te zien: 58 jaar oud en still going strong. DORIAN is de 11e verfilming van Wilde’s roman; de eerste versie was een Deense productie uit 1910.
Copyright 2003 Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #60, najaar 2003.
