DOOMSDAY BOOK is een apocalyptisch drieluik van het tandem Pil-Sung Yim en Jee-woon Kim, die ieder voor zich hun sporen verdienden in genrefilms. Maar hoe pakt dat uit op de korte baan?
Het is misschien niet het eerste wat in een mens opkomt om te doen, op de vooravond van de dag waarop volgens de Maya-kalender de wereld vergaat: samen met je lief kijken naar een Zuid-Koreaans drieluik over de Apocalyps. Maar goed, met het einde der tijden zou het wel zo’n vaart niet lopen, en deadlines zijn deadlines; de SN-redactie wilde deze dvd-recensie het liefst de 22ste hebben, de dag ná de veronderstelde Apocalyps. Op voorwaarde dat die door de Maya’s gestelde deadline dan niet doorging, dat sprak voor zich. Dat u deze recensie nu alsnog leest zegt overigens niets: wie weet mist de Apocalyps net als ik óók wel eens een deadline. Want de voortekenen waren er namelijk wel, op die 20ste december en in de dagen daarna…
DOOMSDAY BOOK komt uit de koker van Pil-Sung Yim (HANSEL & GRETEL) en Jee-woon Kim (A TALE OF TWO SISTERS, I SAW THE DEVIL). Twee derde van het project lag sinds 2006 op de planken; het wachten was tot het derde deel, een bewerking van een kort verhaal van O. Henry, kon worden voltooid. Met een financiële injectie lukte dat in 2010 alsnog. Het resultaat is een drieluik dat in toon en benadering nogal uiteenloopt.
In het eerste verhaal ‘In A Brave New World’, geregisseerd door Yim, begint het einde der tijden heel onschuldig met het buitenzetten van het huisvuil. Maar de appel die zich tussen dat vuil bevindt is een wel héél rot exemplaar, want nauwelijks zijn vuil en vrucht verwerkt tot veevoer of de koeien die ervan eten raken besmet met de gekkekoeienziekte. En voor je zombiecalyps kunt zeggen, zijn de straten bevolkt door horden hongerige burgers op zoek naar een vers stukje mensenbiefstuk. Deze satire op onze ontspoorde consumptiemaatschappij verlegt geen grenzen binnen het zombiegenre, maar een paar surrealistische scènes mogen er zijn. Zoals de scène in een televisiestudio waar de gasten in plaats van de crisis te bespreken, elkaar onder gitaarbegeleiding communistische liederen leren zingen. De suggestie echter dat we te maken hadden met een appel van de Boom der Kennis, een Apocalyps-via-Bijbelse-voedselvergiftiging dus, is – zelfs in een satire – nogal van de zotte.
Hoewel… Mijn lief heeft dit Laatste Oordeel niet meer gehaald, want ze voelt zich niet lekker. Later die nacht hangt ze boven de toiletpot. Voedselvergiftiging.
‘The Heavenly Creature’, het existentialistische hart van de film, is van Jee-woon Kim en vertelt het verhaal van een robot die als arbeider in een klooster werkt. Wanneer de robot beweert de status van ‘Boeddha’ te hebben bereikt, raakt de fabrikant in paniek – een robot met een bewustzijn is een ‘groot gevaar’ voor de mensheid – en beveelt diens vernietiging. Kim roert grote vraagstukken aan over het leven, en zijn mooi vormgegeven en ingetogen sciencefiction eindigt zelfs met een BLADE RUNNER-achtige wending, maar van de regisseur van A TALE OF TWO SISTERS had ik eerlijk gezegd toch iets meer vuurwerk verwacht. En dan doel ik niet op explosies.
Het derde segment is verreweg het mafste. Het onvergetelijke ‘Happy Birthday’ wordt toegeschreven aan beide regisseurs, maar het lijkt vooral de zwart-humoristische Yim te zijn die de boventoon voert. Een klein meisje heeft voor haar vaders verjaardag via een geheimzinnige website een nieuwe eightbal voor zijn biljart besteld. Dat heeft kosmische gevolgen: de meteoor die op de aarde afstevent en de mensheid de schuilkelders in jaagt blijkt niets minder dan pa’s verjaarscadeau dat door een zwart gat gigantische proporties heeft gekregen… Extra leuk voor liefhebbers van Koreaanse genrecinema: de oom van het meisje wordt gespeeld door regisseur Joon-ho Bong (THE HOST, MOTHER).
Uiteindelijk rest na het zien van DOOMSDAY BOOK het knagende gevoel dat er meer in had gezeten. Vooral het tweede en derde segment vragen om een uitwerking op speelfilmlengte. En misschien gaat dat ooit nog wel eens gebeuren – het zou niet de eerste keer in de filmgeschiedenis zijn.
Tot slot: deze recensie had al voor de kerst op de SN-site moeten staan. Dat ik de deadline niet haalde komt omdat ik op de dag dat ik hem zou inleveren, nota bene zelf een voedselvergiftiging kreeg. Wie weet hebben de makers van DOOMSDAY BOOK gelijk en is die Apocalyps dus toch ingezet. Dan is hij alleen erg tráág en heel misselijkmakend…
Di: Splendid (release op dvd en blu-ray: 20 december 2012). Copyright Tonio van Vugt. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 december 2012.
