Terwijl Vincenzo Natali lijdzaam moet toezien hoe de uitbreng van zijn derde film NOTHING (2004) mondjesmaat geschiedt, zijn de vervolgen op zijn inventieve debuut CUBE (1997) in elke uithoek van de wereld in de videotheek te vinden. Meer van hetzelfde verkoopt beter dan iets nieuws, ook wanneer de kwaliteit van het derivaat te wensen overlaat.
Dat was bij CUBE 2: HYPERCUBE (2002) beslist het geval. Ernie Barbarash schreef het scenario en deed dat opnieuw voor CUBE ZERO (2004), waarmee hij zijn regiedebuut maakt. De titel suggereert een prequel, maar dat predikaat wordt in een warrige ontknopping nogal krampachtig gerechtvaardigd. De film opent als vanouds met een gevangene die in het kubuscomplex in een dodelijke val loopt, waarna het verhaal zich toespitst op een cipier die zich tegen de behandeling van een vrouwelijke gevangene verzet. De man wordt geïntroduceerd als een uitstekend schaker met een fotografisch geheugen en dat maakt de plot buitengewoon voorspelbaar. Het duurt lang voor de cipier zich bij de vrouw voegt en zijn gave en kennis van het complex kan benutten. Intussen vallen er wat doden, geeft bijrolspeler Michael Riley een tenenkrommende imitatie van Kiefer Sutherland in DARK CITY ten beste en boet het complex met iedere onthulling aan mysterie in. De kubistische koek is op. * Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, p43.
