Om duistere redenen is de prachtfilm CQ (2001) geheel aan het Nederlandse festivalcircuit (Hallo, Rotterdam?) voorbij gegaan. Doodzonde, want het regiedebuut van Roman (zoon van Francis Ford, broer van Sofia) Coppola is een met veel filmliefde vervaardigde ode aan het filmmaken anno 1969.
Pop-arty-o la la-stripverfilmingen à la barbarella/diabolik, vage Franse Nouvelle Vague, sixties-horror: CQ tipt alle genres aan, en trekt die lijn op de met extra’s overladen briljante import-dvd (MGM, R1, ntsc, 1.85:1) nog veel verder door. Centraal personage van CQ is would-be regisseur Paul (Jeremy Davies), een Amerikaan die op zijn Parijse zolderkamertje een navelstaarderige zwart-wit-film opneemt. Zijn geld verdient hij met de montage van de sf-film Dragonfly, gesitueerd in 2001, maar sterk onder invloed van de revolutionaire sfeer van Parijs van 1969. Regisseur Andrezej (Gérard Depardieu) ontmoette zijn hoofdrolspeelster (Angela Lindvall) letterlijk op de barricaden. Maar hij wordt vanwege zijn revolutionaire sympathieën van de film gehaald en vervangen door de nog minder competente schreeuwlelijk Felix DeMarco (Jason Schwartzman), een regisseur van horrorfilms met Hammer-achtige titels als ‘Tomb of Satan’s Blood’. Als ook deze uitvalt krijgt Paul de opdracht uit het materiaal een complete film, mét een eind te maken. Want, in de wijze woorden van Dragonfly’s luidruchtige Italiaanse producent (Giancarlo Giannini): ‘Eer zijn twee soorten films: die met een eind, en die zonder eind.’ CQ is geen pastiche, daarvoor is de film met teveel filmliefde gemaakt, van het production design van Coppola-veteraan Dean Tavoularis tot aan de perfecte sixties-soundtrack van Mellow. CQ buigt hooguit door onder de inside-jokes en filmcitaten, maar dat kan voor een cinefiel nauwelijks een bezwaar zijn. Zo is er een gastrol voor John Philip Law, die te zien was in barbarella en danger: diabolik, twee sf-films uit 1968 waar Dragonfly zwaar schatplichtig aan is. De figuur Felix DeMarco is weer gebaseerd op Roger Corman, bij wie Coppola zijn carrière begon. CQ is behalve een film over films ook een familieproject: zus Sofia en moeder Eleanor namen twee making-ofs op, en Jason Schwartzman is een neef van Roman, die overigens werd geboren in Parijs, in 1965. En pa Francis Ford legt voor de camera van zijn vrouw beschaamd uit dat hij – net als Depardieu in CQ – ooit een vuist door een deur sloeg. Het versplinterde stuk hout dat de crew als trofee inlijstte figureert in CQ. En kan het toeval zijn dat de zoon van de tucker-regisseur typische jaren zestig auto’s als de 2CV en de Citroën DS met evenveel liefde in beeld brengt als zijn oogverblindende hoofdrolspeelster? ANDRÉ NIENTIED Copyright 2003 André Nientied. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #58, p58.
