Wanneer schrijfster Gillian Tanner (Harrold) van een Ð holografisch! Ð tv-interview terugkeert naar het appartement van haar vriend Adam, blijkt haar plaats in bed inmiddels bezet door een blonde del. THE COMPANION mag zich dan afspelen in een niet nader benoemde toekomst, sommige menselijke ondeugden laten zich kennelijk niet uitroeien.
Om van de schok te herstellen besluit Gillian zich een poosje terug te trekken in een blokhut in de bergen. Om er in de wildernis niet helemaal alleen voor te staan, schaft ze zich een robot met een menselijk uiterlijk aan, die Geoffrey wordt gedoopt. Geoffrey (Greenwood) is voorkomend en punctueel, maar ook een beetje saai, reden waarom de warmbloedige schrijfster hem herprogrammeert tot een toffe bink die zijn mannetje niet alleen aan het aanrecht staat, maar ook in bed. Helaas is vanaf dat moment niets menselijks ons manusje-van-alles meer vreemd. Wie het waagt ook maar een vinger naar Gillian uit te steken moet die brutaliteit met de dood bekopen en uiteindelijk worden de rollen in het huishouden radicaal omgedraaid. Genre-fans zal het ongetwijfeld goed doen in een van Geoffrey’s slachtoffers Brion James te herkennen, die ditmaal als ‘neo-futuristisch’ kunstenaar door het leven gaat. Het is James’ meest onwaarschijnlijke rol sinds hij in Robert Altman’s THE PLAYER het hoofd van een filmstudio speelde. De grootste verrassing van de film is het optreden van Greenwood, die zijn personage met bewonderenswaardige subtiliteit van brave huisknecht tot jaloerse minnaar laat evolueren. Voor diens onvermijdelijke ondergang vond scenarist Seeberg bovendien een fraaie oplossing, die in een luidruchtig einde helaas weer teniet wordt gedaan. Maar als bijdrage aan het doorgaans trashy cyborg-subgenre van de SF-film kan deze TV-produktie er best mee door. **1/2 Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #17, p14.
